De Lafaard

9

werkelijk, dat het zoo’n vaart zal loopen ? Duitschland wil den oorlog toch niet.”

„Voorspellen kan ik niet, maar er is al zóóveel gebeurd, dat de laatste druppel nu wel den emmer zal doen overloopen. Ik herinner me heel goed, dat nu bijna anderhalf jaar geleden het Marokko-vraagstuk zoo brandend was geworden, dat heel Duitschland en met Duitschland onze bondgenoot Oostenrijk, gereed stond voor den oorlog. Ik had al bestellingen op haver, want haver is meer noodig dan kruit. Zonder kruit kan de cavalerist vechten, zonder haver niet.”

„Dat is waar,” zei Plump, ,ja schoolmeestertje, luister jij hier maar naar Grossjohann; al ben je ook één-jaarsche, toch kan je bij hem nog wel je licht opsteken. Er komt oorlog. Ik ga het de kameraden vertellen.” Hij legde ’n Mark neer op de tafel, nam den eiken stok, zwaaide er mee en ietwat beschonken ging hij de herberg uit, nazingend:

Gibts ein seltsames Bild allemal.

„Misschien wordt het wel weer gesust,” meende Claus.

„Ik hoop van niet,” zei de boer, „en dat zeg ik niet, omdat ik een grooten oogst te verkoopen heb,wantik heb ook twee zonen, die den dans zullen moeten meemaken, maar het kan niet langer zoo, er moet een eind komen aan de staatkundige onzekerheid. Wij moeten eindelijk onze plaats in het zonlicht voor goed verzekeren. Beginnen we nu niet, dan hebben we over een maand weer opnieuw een kwestie en vallen we niet aan, dan zullen we worden aangevallen; dan maar flink door den zuren appel heen gebeten. Let op, meester, nu zullen ze zeker in de heele wereld ver-