De Lafaard

8

de bladeren tergend langs ’t gelaat van Claus, liep naar de muziek-automaat naast het buffet en wierp er een nikkel geldstuk in.

Dadelijk begon de ronde blikken plaat te draaien en In der Nacht, het wijsje uit Die Kinokönigin kwin-kelde en sprinkelde, met blikkerige geluidjes, de zaal in.

Plump begon tangoënd het liedje te zingen:

In der Nacht, in der Nacht Wenn der Mond schelmisch lacht, Gibts ein seltsames Bild allemal.

En Lise, die juist terugkwam van de tafel, waar ze Grossjohann z’n glaasje kummel had gebracht, aanvattend, begon hij, zingend, met haar rond te dansen, tot de automaat met ’n klik ophield. Meteen gaf hij Lise een klinkenden zoen op de wang.

„Hei, hei!” riep Grossjohann, ,je hebt de hoogte!”

Lise was kwaad, schaamde zich voor den onderwijzer. „Hoe kom je er toe? Wie denk je dat je vóór hebt?” Zij keek hem werkelijk boos aan.

„Nog een glas,” beval hij.

Zij maakte een beweging, alsof zij het zou weigeren. Hij nam den steenen pot bij het handvat op, hief hem in de hoogte en sloeg hem met kracht op de tafel. „Nog een, voor den donder! En Grossjohann ook een, ik betaal! Of mot ik voor jou ook drinken?”

„Neen, neen, geef er mij ook maar een, Heinrich betaalt,” zei de boer, die wel graag voor niets wat te drinken wou hebben.

Claus schonk zichzelf het restje uit het kogelfleschje in z’n glas en vroeg bezorgd aan den boer: „Denkt u