De Lafaard

93

Hij zocht rond op de kast, op den schoorsteen, in de la van het nachttafeltje — daar lag de sleutel. Claus opende de kast behoedzaam, voorzichtig, zooals een schoolmeester een boekenkast altoos opent, als een schatkamer met geheime vondsten.

Het was een armelijk bibliotheekje: wat werk van Conscience, wat detective romans en zie, ook wat Reclam’s, Duitsche Reclam’s en Meyer’s in het land van den vijand. Hij greep er naar als met honger, keek naar de titels : Lex icon Deutscher Citaten von Alfred Hermann Fried, Jung-Stillings Leben en Heine’s Buch der Lieder. En wat stond daar, op de onderste plank? Een oude kleine uitgave van de Encyclop3edie van Brockhaus.

De Brockhaus was te zwaar, maar de drie kleine boekjes, die konden mee in den rugzak. Hij was toch in vijandelijk land en hij was een Duitsche schoolmeester! En dat was nu zijn eerste buit. Hij dacht niet meer aan z'n geweer, niet meer aan z’n bajonet, hij stak de kaars aan, die op het nachttafeltje stond, legde zich te bed met z’n buit. Jung Stilling’s Leben, dat was een echt Duitsch boek en hoelang had hij zich al voorgenomen, om dat eens te lezen en Heine, Heinrich Heine, die ook in Franzosenland was geweest en die, net als hij, in Franzosenland verliefd werd op Duitschland en in Duitschland ziek van verlangen was naar Franzosenland. En in dat citatenboek, daar had hij al de groote Duitsche denkers en dichters in hun edelste uitingen bij elkaar.

Heine. Hij dacht aan Lieschen en hij zocht naar een vers voor haar.