Op water en brood

54

De boezeroenman laat zich dat niet zeggen... Hij wil ook van luxe vertellen.

„Toen ... ik... hier... kwam ... had ... ik ... te ... voren... een... gerookt... skelvissie ... gekocht... van... v-ij-f-t-i-e-n c-e-n-t-e-n...” snijdt hij voor de zooveelste maal op.

Zij smakken en smekkelen... alle drie. De drie twee vingers dikke droge sneden brood worden met liefdevolle zorgvuldigheid opgegeten. Mijn extra portie van één snede voor ieder, volgt. Nu worden de kruimpjes van de tafel geveegd en opgegeten... "Zij zien elkaar aan... Helaas ... het is gedaan ... de afwisselende arbeid van het langzaam opeten van vier sneden droog brood is voorbij... en wij voelen nu weder de verveling.

„Als ik nou maar even één trekje aan een sigaar kon doen...” zegt de kellner.

„Als ik buiten ben,” zegt de boezeroen, „heb ik altoos sigaren zat...”

„Endjes?” vraagt de lange.

„Ja, koopen doen ik ze niet. Maar je hebt soms onder die endjes alderfijnste Manelinas... D’r zijne soms endjes bij, die van stuivers-sigaren afkomme. Ik bewaar ze altoos in mijn zak ... Nou... kijk aan .. . d’r zit toch nog wat kruim in... Dat valt mee ...”

Hij keert de vieze zak van zijn versleten jasje om. Wat kruim van tabak en asch valt op de tafel... twee erwten groot. Hij biedt mij kameraadschappelijk een tabakserwtje aan. Ik bedank. Ook de kellner bedankt. Maar de lange neemt het „pruimpje” dankbaar aan en beiden loopen weer te beren, met het pruimpje achter de kiezen.

"Een uur lang, denk ik, loopen ze op en neer. De kellner zit naast mij op de kruk, apathisch. Zoolang men „koud” zit, wordt geen werk vérstrekt, daar men uit ondervinding weet, dat de menschen zonder voldoende voeding te slap en te energie-Ioos zijn om te werken. Daardoor zijn die twee etmalen water en brood