Op water en brood

37

Toen ik met mijn vrouw maar weer hierop aangestevend en naar het Haagje gegaan, waar ik die fijne betrekking tegen z’n lijf liep. Veertien gulden vast en voor zes dagen twee gulden daags om te verteren, maakt samen zes-en-twintig gulden in de week. Da’s mooi geld en als je ’t sparen kon...”

„Maar u kondt het niet sparen?”

„Nee — D'r moet voor gewerkt worden, ’s Morgens sta ik om acht uur op. Ik heb een lieve woning, een hoogst, allerhoogst lieve woning. Twee kamers en een keukentje en boven een afgeschoten zolder. We zijn maar met z’n tweeën en mijn vrouw is voornaam op haar huishoudelijke ingerichtheid. In de voorkamer heb ik een pluus kleed van rood fluweel met een rand van bloemen op een tafel van massief mahoniehout. Massief. En een linnenkast van opgelegd mahoniehout, maar zoo mooi, dat het door den leek voor massief gehouden moet worden. Er is al eens een meubelmaker bij geweest in Luik, die het niet kon zien dat het opgelegd was. Ik sta ’s morgens het eerste op en laat mijn vrouw nog wat slapen. Dan zet ik een keteltje water op ’t stel, en ik zet als ’t water kookt twee kopjes mokka, twee fijne kopjes mokka. En dan neem ik twee kadetjes voor ons elk en die smeer ik niet mager. Want ik en mijn vrouw, wij houden allebei van een goed gesmeerd broodje, ’s Zondags doe ik er nog een geraspt broodje bij, maar het gebeurt wel, dat ik het niet eens opeet, als ik Zaterdagavond dronken ben geweest. Want dan heb je den volgenden morgen geen smaak in niks en Zaterdag is altoos een kritieke dag, een hoogst kritieke dag, een allerhoogst kritieke dag, omdat ik dan extra werk, ten einde mijn patroon, die mij uitbetaalt, zijn goedkeuring weg te dragen. Dan staat mijn vrouw op, ik doe in haar kopje een klein scheutje room, een klontje suiker en wij gebruiken samen het affransissement van ons ontbijt. Nou zijn de eieren te duur, maar als de eieren vijf cents zijn en mijn vrouw heeft daarin genoegen, dan neem ik een