Op water en brood

34

roen schuift mij ook mijn deel toe, een stukje ter grootte van een vingerlid.

„Dank je kameraad,” zeg ik, „houd het maar. Ik heb nog geen trek.”

„’t Was goed gemeend hoor____” zegt boezeroen,

het dadelijk terugnemend en het in zijn broekzak stekend.

Zij zitten nu alle drie op het kleine pruimpje tabak te kauwen.

„Bent u geheelonthouder van tabak?” vraagt mij de nieuwe man.

„Neen, maar ik had geen trek.”

„Ik ben eens vier weken geheelonthouder van sterken drank geweest,” zegt hij. „Maar dat kan ik niet volhouden in mijn vak. Ik was toen kellner. Ik ben als jongen van elf jaar in het café-leven gekomen. Ik heb er alle rangen en standen in doorgeloopen. Eerst ben ik kegeljongen geweest. Van kegeljongen, pikeur, van pikeur bevorderd tot vliegende, da’s zooveel als derde kellner. Van derde kellner tot tweede kellner. Ober kon ik niet worden vanwege de talenkennis. Dat heb je niet geleerd hè, dus tot de hoogere sporten van de maatschappij kan je niet optrejen. Als ik Duitsch en Engelsch had gekend, had ik ober geworden of portier van een groot hotel. Da’s een fijn vak'. Je hebt een zwaar bestaan en je mot er een buitengewoon leer-en-onthou-hoofd voor hebben, maar heb je je eigen daartoe omhooggewerkt, dan verdien je geen koper en je verdient geen zilver, nee mijnheer je verdient goud. Maar ik heb ook over de verdienste niet te klagen gehad. In de fijnste sociëteit, waar de rijkdom van de stad kwam, heb ik gewerkt. En goed betaald hoor en groote fooi gehad en van de fijnste keuken bediend. Want eten, dat kwam er in die sociëteit niet op aan. En drinken ook niet. De fijnste wijnen kon je drinken, want die rijke menschen laten dikwijls de glazen inschenken en drinken die niet uit. Nou, weggooien doe je al niet, dus dan drink je ze als snotneus op en je