Op water en brood

15

eerste verdieping zag ik op de gaanderijen verscheidene gevangenen in de gevangeniskleeding; allen keerden zij dadelijk, volgens het voorschrift, het hoofd af en bedekten het gelaat met de handen, zooals dat de eerste gevangene, dien ik gezien had, gedaan had.

Op de tweede verdieping had ik rechts langs de gaanderij te loopen, tot ik voor een ijzeren deur kwam, waarop T stond.

,,Ga hier maar binnen.”    ♦

De bewaker sloot het slot open en ik stapte binnen. Dadelijk daarna ging de deur dicht. ^ /(luis

Ik stond in een steenen kluis. Vier muren van gele baksteen; een gewelfde zoldering van baksteen. Een vloer van zwart cement. Recht voor mij waren boven in den muur twee getraliede vensters, tusschen twee boven elkaar geplaatste reepen matglas zag ik een streep blauwe lucht. Rechts gaf de kluis, waarin ik mij bevond, door een getraliede, gesloten deur toegang tot een tweede, steenen kluis. Midden in de kluis stond een groote houten tafel en op houten krukken, die met dikke kettingen aan de pooten van de tafel waren vastgemaakt, zaten menschen. Ik huiverde even. Er zat een armelijk gekleede man met een blauwe boezeroen onder een overjas aan, een man met een verweerd buitenluchtsgezicht, kleine, diepliggende groenblauwe oogen. Onder zijn lage boerenpet krulde blond haar. Op de andere kruk zat een lange, magere man met een week, goedig gezicht. Aan de korte zijde van de tafel lag een jongen met blond haar apathisch met zijn hoofd op een wollen doekje, dat hij op de tafel had gelegd.

„Goeien middag, kameraad,” zei de man met het blauwe boezeroen onder ’t oude jasje.

„Goeden middag, mannen,” antwoordde ik.

„Waarvoor hebben ze jou hier gebracht?” vroeg de blauwe boezeroen dadelijk.

„Omdat ik den Duitschen keizer heb beleedigd.”