Op water en brood

7

om mijn dagboek te houden en toilet-artikelen. Ik nam een bad, liet mij scheren en gebruikte Vrijdag 1 Octo-ber te twaalf uur mijn afscheidslunch, na bij ’t verlaten van mijn woning order te hebben gegeven, mijn koffer aan het „Huis van Bewaring” te doen bezorgen.

Teruggezonden.

Te half twee schelde ik aan de poort van het „Huis van Bewaring” aan de Bergstraat te Rotterdam aan. De sleutel knarste buiten in het slot van de hooge ijzeren poortdeur en in de voorhal werd ik door den portier ontvangen, dien ik mijn bevel tot aanmelding toonde.

O wonder. Ik werd teruggezonden met de boodschap, dat ik niet terecht was. Welke goede geest had mij beschermd? Had een vriend buiten mijn medeweten de boete betaald? Had de Nederlandsche regeering ten slotte gedacht, dat het toch wel wat al te vernederend voor haar was, onder de pressie van de Duitsche regeering in Den Haag, een Nederlandsch dichter tien dagen hechtenis te doen ondergaan, die ruim een jaar geleden, in een tijd van opwinding en verlevendigd nationaal besef, partij had getrokken voor zijn moedertaal en de daad bij ’t woord voegend, zich had aangemeld als vrijwilliger voor het front? Had mr. Treub zich zijn radicaal verleden herinnerend aan zijn ambtgenoot van justitie gvraagd, mij voorloopig nog maar een uitstel van betaling te verleenen?

Niets van dat alles. De man, die zichzelf kwam aanmelden, die te voren door zijn advocaat te vergeefs een paar dagen uitstel had doen vragen tot regeling van dringende zaken (het redigeeren van het weekblad „Holland Express”, dat om technische redenen en redenen van actualiteit, niet een week te voren kon worden gereedgemaakt), de man, die gesignaleerd stond in het „Politieblad”, werd teruggezonden uit het

„Huis van Bewaring”____omdat er nog aan een vorm

moest voldaan worden.