Op water en brood

3

zeggen, Nederlandsch taalgebied. Is een vorst, die Nederlandsch taalgebied aanvalt, nog altoos het hoofd eener „bevriende” natie voor den Nederlander?

Ik beantwoord deze vraag niet, zal ook niet tientallen vragen stellen, die mij op dit oogenblik voor den geest komen. Mijn doel met dit boek is niet mijn eigen zaak uiteen te zetten, oorlogs-politiek te schrijven of mij zelfs te beklagen.

Ik werd voor de arrondissements-rechtbank *te Rotterdam gedaagd. Met het oog op mijn antecedenten, ik had te voren nooit eenigerlei straf ondergaan, werd geen gevangenisstraf geëischt, doch slechts een boete van f 150. Na het uitnemende pleidooi van mijn vriend Mr. Jos. Winkel te Rotterdam, erkenden de rechters dat zij niet in staat waren geweest mijn zaak objectief te beoordeelen en honderd gulden overvraagd hadden. Dus luidde mijn vonnis f50 boete.

De vraag was in mij opgekomen, wat er met mij gebeuren zou, indien ik eens niet in staat zou geweest zijn, de boete te betalen.

Immers het vonnis der arrondissements-rechtbank te Rotterdam luidde: Vijftig gulden boete öf tien dagen hechtenis. Dat „öf” beteekende: „Zoo gij onvermogend zijt, gij moogt de beste vaderlander van heel Nederland zijn, dan zult gij tien dagen hechtenis hebben te ondergaan.”

Tien dagen hechtenis, niet omdat ik een „vergrijp” had gepleegd, maar omdat ik niet in staat zou zijn, gulden te betalen.

De wijze waarop de Nederlandsche Staat zijn schulden int, zal in deze reeks feuilletons toegelicht worden.

Er is een oud-Hollandsch spreekwoord:

„Schurk of dief,

Heb je geld, ik heb je lief.”

Het systeem van „boete of hechtenis” der Nederlandsche regeering is op deze verheffende moraal gegrondvest.