Twee weken bedelaar

5²

slijper, de zandman, de orgeldraaier, de schilleman, de bierhandelaar, de mineraalwater-leverancier, de colporteur met boekwerken of met een inteekenlijst, de kleermaker die komt passen, de modemaakster, de huisonderwijzer, de schoenmaker, de klokopwinder, de kapper, de piano-juffrouw en zoovelen meer......

Laat dan niet al het wicht van de bel-boosheid neerkomen op ’t arme koopmannetje, hij, die zich ’t minst kan verdedigen en die het toch zoo bitter noodig kan hebben.

En als gij u wapent met dat hatelijke grauwe bordje „Armenzorg” en daaraan het recht meent te mogen ontleenen om den venter, een eerlijk koopmannetje, zooals wellicht uw grootvader of overgrootvader was, die den grond voor uw fortuin legde, onverbiddelijk van uw deur te wijzen, zeg ik u, dat uw bordje voor den weldenkende niet is het bewijs uwer wel-geordende liefdadigheid, maar het uithangbord van uw harteloosheid.

Gij behoeft het niet te overdrijven. Het is niet noodzakelijk, dat gij van eiken venter iets koopt. Het vak van venter zou dan voor honderden een beroep worden en gij zoudt door de menigte tot geen hulp meer in staat zijn.

Doch de geheime bond tegen den huisventer, dien gij nu gevormd hebt, is al te hard. Laat den arme van uw mooi huis met breede deur niet altijd den indruk krijgen, dat het voor hem ongenaakbaar is.

Koop eens wat van den venter. Denk niet steeds, dat uw buurman er wel voor zorgen zal. Hij denkt ’tzelfde van u.

De man, die aan uw deur komt met garen en band, met borstelwerk, met lampeschuiers, met lampekappen — hij is vaak een eerlijke arme, die verdient geholpen te worden. Want uwe liefdadigheids-vereenigingen mogen voorbeeldig geadministreerd worden — de huisventer is de arme, die zich zelf tracht te helpen. Hij is handelaar, geen bedelaar.

Waarom dan zijn aanbellen niet aanvaard, zooals gij ’t immers ook verdraagt van de twintig anderen, die hoofdzakelijk komen voor üw genot.

Bestrijdt de bedelarij, vooral de beroeps-bedelarij, maar bestrijdt haar van binnen naar buiten, niet van buiten naar binnen.

Zoolang uwe liefdadigheid lapwerk blijft... welnu, laat dan, zoolang er geen nieuw kleed is, die oude lap op dat kleed, welke het geven aan de deur heet.