De Schrik van Mengelberg

26

Zestigduizend gulden door een avond Duitsche muziek-ratjetoe!

Voor den dervenden landzaat ... een prakje, een overgeschoten restje uit den pot der armen ...

Den volgenden dag waren zij met hun orgel te Amsterdam. De dalfer had er op gestaan, dat ze noz eens zouden speulen voor het huis van een echten muzikant... „nèt zoo een as jij” had hij tot den zanger gezegd.

En de ongewilde lofspraak had den zanger een grootsch besluit doen nemen.

Zij kruiden het muziekgevaarte weer voort. Voor een groot huis in de straat stonden zij stil.

De gesjochte jongen, die van den dalfer een groote kees had gekregen, siste als een slang, een straal bruin venijn langs de lier en begon het rad te draaien. Maar nauw daverde het orgel of een raam ging hoog op en een meneer met lang donkerblond haar wenkte. Toen viel er een papier naar beneden... de zanger liep er op af, bukte, raapte het op____Het was zwaar____

Hij dankte____dankte nogmaals, den hoed afnemend.

De dalfer schoot toe____ hij merkte dat er wat

bijzonders gaande was.

„Een gulden!” kreet de zanger____

„Dan zal-die een kwartier meziek hebben____Da’s

nou je echte publiek....”