De Schrik van Mengelberg

14

„Het zkl lukken.... Ik neem d’r zoo een met kiele-kiele fluiten er in en dan drie gebeeldhouwde meiden met dikke dijen en kuiten en een maatslaan-ster van mekaniek.... En een zichtbare trom met mekanieke stokken er boven op.... vooruit met de guit en as dat niet trekt, trekt niemendal....” „Maar ik zal het den geheelen dag niet kunnen draaien”.

„Dan vinden wij nog wel een dalfer, die voor een lolletje en een boterham meedoet. D’r is niks muzikaler tegenwoordig as gesjochtene jongens.....die wor

den allemaal muzikanten....”

Het was een groot, zwaar orgel, dat zij een dag later rondreden. Het was wit geschilderd met roode en gouden versieringen. Er was veel grof beeldhouwwerk aan, met overdaad van krullen en slingers en draaiwerk. Ook was er spiegelglas aan, verfraaid met festoenen in mat. Links en rechts stonden de twee sierpoppen met zware dijen en kuiten en in ’t midden stond een nog dikkere sierpop met mechaniek, die de maat sloeg. En de turksche trom met de zichtbare trommelstokken was boven aangebracht.

Ook stonden er tango’s en two steps op en een Weensche muziekstuk met de hooge kietelfluiten — alles zooals de dalfer het gedroomd had.