De Schrik van Mengelberg

12

„Ik heb het!” riep hij.

„Wat?” vroeg de zanger, een weinig verschrikt door het plotselinge van den uitroep.

„As ik een keessie achter mijn kiezen heb, man, dan wor ik toch zoo mirakel helder in mijn hoofd. Dan is ’t of ze een vetkaars in mijn hersenkas opsteken____Weet jij nou, waarom je geen brood hebt

opgehaald met je orgel?”

„Neen....”, antwoordde de zanger.

„Dan zal ik je ’t uitduien.... Man____je bent te

fijn voor je publiek____”

„Dat hebben ze meer gezegd”, antwoordde de zanger.

En hij dacht aan tijden, toen hij innige Neder-

landsche liederen had gezongen____voor leege zalen

omdat het Nederlandsch was en innig.

„Nou mö je niet liegen. Ze hebben je ’t niet meer gezegd, anders zou je ’t niet van mijn motten hooren....

Dat orgeltje kameraad is te fijn. En jij bent niet

een muzikant, zooas een muzikant mot ziin die centen • *

wil ophalen, maar jij bent te veels muzikant....”

Er lag een wereld van dankbaarheid in het oog van den ouden, moeden orgeldraaier.

„Te veels muzikant.... dat was je fout....”

„Het was mijn fout!” mompelde de zanger. „Denkt je dat de menschen van tegenwoordig nog