Kalverstraat

83

licht . . . hier is het te donker . . . om goed te zien watje koopt.

„Daar heit-ie gelijk in,” meende de derde, de zoon en hij liep naar boven, vlug en krachtig.

Zwaar volgde de vader... de treden kraakten ... en de moeder met een zucht:

„Dan zal ik er ook wel aan moeten . . .”

,,U kunt ook wel hier achter wachten . . .”

„Nee ... ’k mot er bijzijn . . . anders is ’t spel niet volmaakt . . .”

En zich vastklemmend aan de leuning, begon zij tree voor tree haar man te volgen.

„Ziet u vader... je moet ze boven hebben, als je ze wil verkoopen . . . Verkoop ik zulke menschen hier in de winkel, dan dingen ze je het hart uit ’t lijf en boven, in de mooie zaal, zijn ze zoo tam als een duif. . . en ze loopen je de trap niet zoo gauw af. . . Heb je gezien, hoe de zoon zijn moeder een eind is vooruitgeloopen in plaats van ’r te helpen ...”

„Je antwoordt mij niet Dóvid. Ik heb je gezegd, dat wij vijftien April de gouden bruiloft vieren . . .”

„God zal u nog vijftig jaar er bij gezond laten leven ...” „Vijftig jaar . . . dat heb ik niet meer te leven Dóvid. 'k Ben nu twee-en-tachentig . . . Als ik vijf-en-tachentig word is ’t mooi . . .

Davids hart begon sneller te kloppen. Een gevoel van angst klemde op zijn borst...

„God bewaar ine, dat ik u zoo vroeg zal verliezen . . .” Vroeg ... ’t is een gezegende leeftijd en ik heb er dankbaar voor te zijn aan het Opperwezen, ’k Zou zoo graag er wat van maken . . . geen groot feest. . . dat hoeft weer niet. . . daarvoor zouden de kosten te groot zijn . . . Wij hebben er al wat voor gespaard . . . Saartje en ik . . . vijf-en-twintig gulden . . .”

David lachte.

„Daar kennen wij Couturier voor afhuren . . .”

„Mooi, om een ouden vader uit te lachen . . ^l.Ja . . . vijf-en-twintig gulden voor een gassene! Daar heb’k het darrefleisch met krijn nog niet voor . . . dat gaat weg aan komkommers . . . Weet u wat met een gassene weggaat. ... minstens driehonderd gulden . . .”