Kalverstraat

82

aan . . , Wat kwam die doen op dit ongewone uur ... Er zou toch niets gebeurd zijn . . . Neen ... hij zag naar 't oude, rimpe-lige gelaat . . . Neen ... hij had zeker geen kwaad nieuws . . .

David de Leeuw liep het trapje af, dat van t portaal tus-schen winkel en opkamer naar den winkel leidde, snelde naar de deur, trok die open. Hij kon niet goed velen, dat vader zelf de deur moest openen . . . Hij kwam immers niet in het huis van een vreemde, waar hij de deur van moest openmaken . . . Zijn huis was immers vaders huis. . .”

„Dag vader . .

„Dag David . . . ben je daar . . .

„Kom binnen vader ... ’t is druk . . . ’t gaat mij goddank woed ... ’k heb vanmorgen tot één uur voor zevenhonderd gulden contant verkocht... en ’t loopt nog ... zie eens . . . daar volk ... en in de opkamer volk ... en boven volk ... als God geeft dat het weer zoo blijft, verdien ik goud . . .”

Het vadertje blikte rond, knikte met kleine vergenoegde knikjes.

„Wanneer een zaak gaat, kan men niet dankbaar genoeg zijn . . . Hoor eens David ... ik moet je wat zeggen . . . Weet je wel dat 15 April een groote feestdag in mijn leven is?.. .

„15 April?"

„Vanmiddag bij de koffie heb ik er met je moeder over gesproken ... 15 April zijn wij vijftig jaar getrouwd ..."

„De gouden bruiloft!" riep David verheugd uit...

Er kwamen weer klanten binnen . . .

„Een oogenblik vader ..."

David liep de drie menschen te gemoet, die met de lichamen verlegen, oogden in de winkelkast . . .

„Wat zal het zijn moeder?" vroeg David, zich tot de vrouw richtend.

„Dat weten wij nog niet recht

,,’t Zou een pakkie kunnen zijn . . .” meende de man . . .

„Welzoo . . . een costuum ... en in welken prijs wilt u

vallen . . .”

„Laat maar ’r is eens zien,” zeide de vrouw slimmetjes . . .

„Zien kost geen geld moeder... gaat u maar naar boven ..."

„Ken het hier niet gebeuren ... ik loop zoo slecht trappen

„Dan maar op je gemakje aan moeder . . . boven heb je