Kalverstraat

⁶5

Hij pakte zijn manuscript op en maakte een beweging o 1 hij het naar de Leeuws hoofd wilde gooien, die instinctmatig ’t hoofd terugtrok.

„Vergeef mij . . . zóó was ’t niet bedoeld . .

De Leeuw lachte gedwongen . . .

„Het is een prachtstuk ... en ik ben het met u cens, dat broeder Eman zich te ver heeft laten drijven ... ik zal den Regeerenden Meester er óók over spreken

„Belooft u mij dat, broeder?”

„Dat beloof ik u!”

Welnu, reken dan op mij, wanneer ik u van mijn zijde van dienst kan zijn . . .

Het lag de Leeuw op de lippen om nu meteen zijn aanvraag om geld ter leen te wagen. Maar hij bedacht zich.

„Welnu broeder, u kunt mij dadelijk helpen ... Ik lijd sedert een paar dagen aan keelpijn . . . Wat moet ik daartegen doen

„Kom maar eens even hier bij ’t raam . . . zoo, doe uw mond open . . .

Doorman nam een zilveren lepel, keek in de keel.

„Hm ... de amandelen zijn een beetje gezwollen . . .

Als u nu naar een dokter gegaan was, zoudt u kans gehad hebben op een reeks dure visites... een hoop geneesmiddelen, die wij apothekers hoofdschuddend klaar maken, omdat wij weten, dat zij niets helpen. Neem nu voor een dubbeltje chlorus calicum, los telkens een snuitje op in een glas lauw water en gorgel 's morgens en ’s avonds ...”

De Leeuw glunderde in zichzelf. Er was toch maar een groot onderscheid tusschen dokter en apotheker. Dat had hij nu eens bij Halma moeten probeeren, een gezonde keel voor een zieke te doen doorgaan. Maar mérken liet de Leeuw niets.

„Dank u, dank u . . . voor den raad broeder . . .

Ik zal ze opvolgen . . . En nu heb ik nog een beroep op uw broederlijken zin te doen . . . van geheel anderen, van financiëelen aard . . . ziet u . . . Ik zou er niet allereerst bij u voor komen, maar om de broederbanden nauwer toe te snoeren . . .”

De Leeuw, deftig sprekend, imiteerend de gekuischte termen

5