Kalverstraat

6 4

„Mooi . . . dat is geen woord voor zoo’n bouwstuk. Het is overdonderend ...”

„Nu ... en nu zal ik je iets zeggen, datje zal verwonderen ... Dit bouwstuk ... dit bouwstuk” ... de hand aaide zachtjes over de vellen velijn . . . „is afgekeurd ... is afgekeurd . . . door broeder Eman ...”

„Dat is een gemeenheid ...”

„Zeg gerust een laaghartigheid . . . een laaghartigheid . . . En de reden . . . raad eens . . . neen, maar raad eens De Eeeuw zette een vragend, verwonderd gezicht.

„Het is . . . het is . . . waarde broeder . . . het heet, dat het te lang is.”

„Dat is een leugen!” zeide De Leeuw met overtuiging.

„En dat lapt broeder Eman mij. Men moest de middelen en de macht hebben om dergelijke lieden met één slag naar het Ultime Tule te zenden.”

„Waarheen zegt u r”

„Naar de starre koude der Noorderpolen . . . men moest deze belagers, deze afgunstigen, deze judassen, die niemand naast zich kunnen dulden, vreezend dat hun verwarde woorden door onze heldere betoogtrant in de schaduw zuilen gesteld worden, mogen terugdringen naar de buitenste duisternis. Sodom en Gomohrra, broeder De Leeuw, zijn ondergegaan door deze lieden . . . Maar ik zin op wraak ... ik laat het niet op mij zitten ... en als de regeerende meester mij niet toestaat dit, mijn steentje aan te brengen, voor 't groote gebouw van den broederbond, treed ik uit La bien Aimée en sluit mij aan bij Post Nubila Lux . . . Alle banden van broederschap snij ik af... ik snij ze af met de vlijm der miskenning.”

„U moet het u niet zoo aantrekken . . . kom, kom . . . men mag niet alles van de zwartste zijde bezien ...”

„Wat. Laat Eman zijn dorre speeches achterhouden. Dat is toch maar lulkoek . . . Lulkoek zeg ik, vergeleken bij dit. . . zeg ik de waarheid ol niet broeder?” Men moest het recht hebben . . . maar wacht . . . maar wacht ... bij ’t eerste diner van de maand, zal ik ze onverwacht mijn rede toedienen . . . Verdienen doen ze het niet . . . maar dezen bouwsteen zal ik ze naar ’t hoofd slingeren . . .”