Kalverstraat

59

dat je geen cent op de bank had. Maar ’t moest . . . Hij zat in ’t schuitje en moest nu meêvaren . . . Een koopman zonder geld in een groote zaak is als een paard voor een zwaarbeladen wagen. Trekken, altoos door trekken of je voelt de zweepstriemen ... Voort... voort... altoos door voortjakkeren ... „Ricardi, je moet mij een dienst bewijzen . .

„Vraag alles wat je wilt en je zult het hebben, als ’t maar geen geld is, want ik heb geen cent in huis . . .”

„In huis hoefje ’t niet te hebben. Haal het dan van de bank ...” „Van de bank . . . daar haal je geen geld vandaan . . . daar breng je het heen . . . ’k heb gisteren met poker tweeduizend gulden verloren ... bij 't geluk van jouw kinderen . . . maar nou zullen mijn pooten mij afvallen, eer ik ooit weer een kaart aanraak ...”

„Dat zegt-ie eiken keer, als hij verloren heeft,” zeide de blonde Marie, die alleen in den winkel was.

„Waar is je vrouw?”

„Mijn vrouw is ziek. Doe mij ’t pleizier, ga boven even naar ’r kijken ... Ze ligt den heelen dag alleen ...”

Hoewel de Leeuw op dit oogenblik wat anders aan 't hoofd had dan ziekenbezoek, liep hij het kleine trapje achter in 't volgepropte, schreeuwerige winkeltje op en ging het kleine kamertje binnen, dat een vaal licht ontving door een raam op een nauw binnenplaatsje uitziende.

Op een Engelsch ijzeren ledekant. met geglim van veel koperen knoppen, midden in ’t kamertje geplaatst, lag mevrouw Ricardi, met open oogen, onbewegelijk en peinzend.

„Dag Jeanne,” zeide de Leeuw, vertrouwelijk wordend aan het ziekbed.

„Dag mijnheer de Leeuw... Komt u eens naar mij kijken?” „Ja ... ik wist niet dat je ziek was. En hoe gaat het er mee . . . Wat mankeert je . . .”

„Ik denk een beetje influenza. Maar ’t is niets, ’t zal wel weer over gaan ...”

„Wie is uw dokter?”

„Ik heb nog geen dokter ...»

„Wat? Men zal ziek zijn en op bed liggen en zonder dokter blijven ... Ik zal u chirurgijn Halma sturen . . . die practiseert