Kalverstraat

6o

bij mij thuis . . . Een berrieje in zijn vak, een berrieje. .. Wat ik u zeg ... Ik verkies hem boven een professor ...”

,,Neen dank u . . . heusch niet... ik zal wel zoo weer beter worden ... ’t Is erg lief van u . . .”

„Nou, zoo u wilt... ik zei het in uw belang . . . men mag een ziekte niet verwaarloozen . . . Maar weet u wat. . . mijn vrouw zal een kippebouillonnetje voor u trekken . . . een echt fijn. kosjer bouillonnetje . . . dat zal u opknappen . . . Nu ... ik moet weer weg ... ik heb haast ... ik moet er op uit . . .”

,,U ziet er bezorgd uit, mijnheer de Leeuw ...”

..Ja, beste Jeanne, welk groot koopman heeft geen zorgen ... ik heb morgen een accept van over de drieduizend te betalen... en ik heb nog niet alles bij elkaar...”

„Laat Daniël u dan helpen ...”

„Dat hoopte ik ook . . . maar hij heeft het niet . . .” „Heeft-ie het niet. . . Gót-o-Gót-o-Göt. . . dat loopt nooit goed af. . . gisteren had-ie nog tweeduizend gulden in huis en hij heeft niets te betalen gehad . . .”

De zieke lag een oogenblik stil te turen naar het blikkerige zilver van de glazen lichtreflector, buiten schuin boven het kamervenster . . .

„Weet u wat ... ik zal u helpen . . . aan een beetje . . . veel heb ik natuurlijk niet ...”

„Alle beetjes helpen . . .

„Neemt u de sleutel daar van dat cassètje ... op 't hoekje van de schoorsteen ligt het, tusschen dat inktlappie . . .”

„Dit?”

„Ja . . . Zoo, geeft u mij nu die cassette even ...”

Op haar bed draaide zij het sleuteltje om, schoof het rolletje omhoog van ’t cassetje.

„Hier... daar is vierhonderd gulden ... spreek er maar niet over met Daan... hoort u? En geef het mij maar weer stil terug...” „Dank je hartelijk . . .”

„Cieen dank waard ... en weet u . . . kom nog eens naar mij kijken ... en stuur uw vrouw eens bij mij ...” „Ik lèg zoo alleen hier ... en die . . . die ...” heel zacht zei ze opeens, haar hoofd dichter naar David en schuw blikkend naar de deur . . . „die sjiekse van beneden wil ik niet boven hebben. . .”