Kalverstraat

53

Maar hoewel zij verzweeg, dat hij haar in de hals gekust had en aan de borsten gevoeld, toch kreeg zij een vloed van scheldwoorden en verwijten naar het hoofd. Moest ze geen «seigel» genoeg hebben als volwassen vrouw, als oudste dochter in een groot gezin, om niet alleen te blijven met zoo’n «verloren nesjomme», zoo’n vrouwenverleider als Ricardi!»

Ze werd naar boven gestuurd en op de trap kwam Stijntjc haar nog eens na en de moeder, dicht met haar hoofd bij dat van ’t schreiende meisje :

«Pas op, denk er aan, blijf weg van dien man. Dat is een vuile smeerlap. Heeft-ie je aangeraakt?»

«Nee moe!»

«Heeft-ie je niet aangeraakt?»

«Nee moe, heusch niet, heusch niet...»

«Pas op voor ’m. Dat is een «rezeig». Als-t-ie je even aanraakt, wor je van boven tot onder met zweeren bezet...»

En op bed had Molly in doodsangst liggen schreien, denkend aan de zoen, die hij haar in de hals had gegeven en die zij nu voelde branden. En o God! zij had al een zweer, precies op de plek waar Ricardi haar had gezoend en midden in den nacht was ze opgestaan, was in de keuken haar hals gaan wasschen met groene zeep, had de zeep er op laten uitbijten.

Maar den volgenden ochtend was de zweer nog grooter. Toen, met blauwomkringde oogen van ’t weenen en ’t waken, met een vaal, smal gezichtje van den angst, had zij haar moeder de zweer laten zien en verteld, dat Ricardi haar daar gezoend had, plotseling, zonder dat zij ’t wist. . .

De moeder had haar dadelijk een slag in ’t gelaat gegeven.

,,Daar vuilak, daar vuile slèt, daar vies dier.”

In den rug haar stompend, had zij haar naar de huiskamer geduwd en toen, onder veel gejammer, was het verhaal aan David gedaan. Die had zijn beide handen ten hemel geheven.

,,0 Chemang Jisroyl ... o levende God in den hemel — mijn dochter is besmet. . . mijn dochter . . . waar is Ricardi . . . waar-is-die mamser benhaniddre . . . zijn gal zal ik ’m uit zijn lever halen ...”

,,Wees stil, David . . . wees stil. . . anders hooren ze het in de winkel ...”