Kalverstraat

5i

'kwam zag hij, de vrouwenkenner, diep in haar oogen, het vonkje glimmen van verlangen of naijver. En de mannen waren jaloers, bleven bij hun vrouwen staan, instinctmatig moeite doende om hèm op een afstand te houden.

Alleen bij Vlissingen was hij de deur uitgegooid en hij had er nog een lidteeken van. Hij had Treesje plotseling brutaal beetgepakt, achter de ooren gekust en het verschrikte kind had vergeefs getracht te roepen. Zoo bruusk was zijn aanval geweest, •dat, als in een benauwden droom, de stem haar in de keel smoorde. Ze had toen met de hand een vaas van de toonbank geworpen. De moeder was uit ’t achterkamertje naar voren gekomen, had hulp geroepen. Vlissingen was toegeschoten uit den winkel aan de overzijde, die hij gehuurd had en waar nu vertimmerd werd en hij had met een van de scherven van de gebroken vaas op Ricardi losgeslagen, zoodat de man met een bebloed gezicht thuis kwam, vrouw en maitresse-winkeljuffrouw, verhalend van een aanrijding door een fiets.

Sedert liep Ricardi nooit meer door de Taksteeg. Er waren in Amsterdam en in geheel Nederland tal van straten en stegen, die hij had te mijden en hij vond daar een zekeren humor in.

David de Leeuw had voor Ricardi als mensch weinig respect. Maar als handelsvrienden hadden zij elkaar noodig en zoo bestond er tusschen beide mannen, hoe verschillend ook van karakter, een zekere harmonie. Dat kwam ook wel omdat Ricardi, ziek-verdorven als hij zelf was, eerbied gevoelde voor David de Leeuw, van wien hij de overtuiging had, dat hij een waarachtig fatsoenlijk man was. David begreep Ricardi, David de Leeuw met zijn kennis van menschen en het leven, en Ricardi voelde vriendschap voor David, die hèm begreep. Het gebeurde wel, dat bij David de Leeuw een Indischman koopen kwam. die teruggekeerd was en nu zich Europeesch wilde installceren. Dan beval de Leeuw het magazijn van The American Company aan als het meest geassorteerde voor fijnere heeren-artikelen in de stad. En Ricardi op zijn beurt, recommandeerde bij de Leeuw zijn vrienden van de speeltafel, zijn effecten-makelaar, een paar jockey’s en de gedistingeerde eigenaars van sjieke bordeelen, die moeielijk waren te voldoen wat snit en stof aanging, maar ^contant en royaal betaalden. Toch waren ze eenmaal geslagen