Kalverstraat

34

Mantua had aanleg voor de teekenkunst getoond.

Toen hij twaalf jaar oud was, had een clown zijn talent ontdekt. Er was brand geweest op de kermis en met andere kermiskinderen was hij gaan kijken. Toen hadden de kinderen stukken houtskool opgeraapt en waren daarmede aan het teekenen gegaan op de achterschoften van de kramen. De andere kinderen hadden onkunstige, kinderachtige poppen ge-teekend, maar Mantua was stil een paard gaan nateekenen, dat dichtbij, achter een circustent, was vastgebonden. Maitre Dorian, de clown-snelteekenaar, had het gezien en was dadelijk op de gedachte gekomen, dien jongen op te leiden in zijn vak. En met maitre Dorian was Mantua medegegaan, hij had reizen met hem gemaakt door Frankrijk en Engeland en Duitsch-land. Maitre Dorian was een zonderling geweest en Mantua was óók een zonderling. Dorian had hem wat méér geleerd dan snelteekenen alleen. Hij had hem tot een groot kunstschilder willen ontwikkelen volgens zijn eigen theoriën. Eerst moest Mantua verven leeren mengen. Daarna had hij Mantua het vak van huisschilder geleerd.

Langzamerhand had hij Mantua van huisschilder tot decoratie-schilder ontwikkeld. Hij leerde hem hoe men zwart geaderd, wit marmer, bedriegelijk nabootsen kan, door met zwart conté de Paris op de natte witte verflaag, de grillige aderen van echt marmer na te bootsen. Hij leerde hem mallen knippen voor randen. Vervolgens was hij tot figuurschilderen overgegaan en Mantua was op den goeden weg. 's Avonds traden de twee als clown-snelteekenaars op. Den dag brachten zij door in musea of in de vrije natuur.

Maar op een dag was er iets vreemds met Mantua gebeurd. Maitre Dorian was naar een specialiteitentheater agent in de Rue des Martyrs te Parijs om engagement te zoeken. Mantua was alleen met zijn schilderskistje naar Vincennes gereisd.

Daar, in het heldere zonlicht, had hij een ezel op een stuk droog, kalkachtig land zien staan tegen een schutting. Het dier dommelde stil, droomerig, versuft. Mantua was het gaan uitschilderen. Toen hij het half gereed had, nauwkeurig schilderend volgens de van maitre Dorian geleerde methode, was het hem vreemd te moede geworden. Hij ervoer opeens, dat hij niet