Het geheim van Polichinelle

HET GEHEIM VAN POLICHINELLE. 9

Doris.

Je mag al mijn bloemen en mijn heele korf met vruchten, als je maar zorgt, dat-ie terugkomt.... Maak het zoo gevoelig, dat-ie niet langer kan wegblijven.

Encanto.

Goed, huil er dan maar een beetje op. (Houdt het papier onder haar oogen).

Doris.

Neen . als-ie weet, dat ik gehuild heb, komt-ie zeker niet. Dat mag-ie niet weten. Ik wil niet, dat-ie weet, dat ik zoo bedroefd ben, dat-ie weg is en dat ik zoo naar hem verlang. Verander het maar zoo een beetje, dat het net is, alsof ik er niets om geef, en dat hij toch weet, dat ik om hem schrei.

Encanto.

Dus er moeten tranen in zijn, zonder dat ze er op liggen ... dat wordt hooge kunst. Ah, meisje, je wilt de verzwegen traan in de dichtkunst... en dat voor één granaatappel, wat bloemen en een lauriertak ...

Doris.

Ik wil je nog wel een halven piaster er bij geven.

Encanto.

Ik zou een baard dragen, die tot op den grond reikte, als ik mij niet altoos op crediet had laten scheren, hier bij Barbero, het levend, zingend, sprekend menschenhoofd van Toledo. Daarom betaal een piaster, een heelen piaster ... dan kan ik Barbero voldoen en jij krijgt je Kadmus terug.

Doris.

Goed dan, ... hier is je piaster... schrijf nu .. . (dicteerend). Lieve Kadmus, ik lig alle nachten wakker en huil om je. Ik pluk de granaatappelen en ik huil... ik pluk de oranjes en ik denk aan je en huil... Ik pluk de druiven en ik denk aan je en ik huil. Als ik het fruit in de manden doe, huil ik. Vroeger als ik naar Toledo liep, zong ik. Nu huil ik. Ik ben heelemaal op van verdriet, lieve Kadmus. Ach lieve Kadmus, ik kan niet langer meer zonder j t... (zij weent in haar boezelaar, dan plotseling op geheel anderen toon, over Encanto’s schouder op het papier kijkend) ... Je zorgt toch wel, dat er niets in komt van tranen . . . daar zorg je toch wel voorf

Encanto.

Zeker, zeker. Je hebt mij er toch voor betaald ?

Doris.

Ach mijn lieve Kadmus, kom toch gauw terug. Ik heb zoo’n vreeselijken spijt. Vergeef het mij maar, beste jongen, op mijn knieën, beste, goeie Kadmus, smeek ik je, kom toch weer terug (weer over zijn schouder kijkend). Je zorgt er toch wel voor, dat-ie niet merkt, dat ik naar hem verlang ?

Encanto.

Zeker, zeker. Je hebt mij er toch voor betaald?