44 HET GEHEIM VAN POLICHINELLE.
De Hertogin.
Ik pluk ook u een ruiker, raadt gij nu,
Wat ik u vragen wilde, mijn gemaal.
De Hertog.
’k Doe als uw zoon en kus uw wang en lippen, (hij kust haar).
De Hertogin.
Hier is mijn bloem . ..
De Hertog (de bloemen niet aannemend).
Pas op, ’t zijn accolijen,
Men zegt, zij groeien 't weligst bij de graven,
En brengen ongeluk aan wie ze plukt...
De Hertogin (den ruiker wegwerpend).
’t Is of hetgeen ik sedert dien beroer,
Tezelfder oogenblik in gift verandert,
Hoe gaarne gaf ik al mijn schatten weg,
Mocht ik een enk’le maal als die twee kussen,
In onschuld, onder zoeten jok en scherts,
En toch heb ik u lief,
De Hertog.
En ik bemin u meer
Dan 'k ooit in onschuld u zou kunnen minnen,
De misdaad stuwt mijn hart tot sneller klop.
De Hertogin.
Zooals hij mij in uwe armen drukt,
Want slechts bij u mijn angstig hart vindt rust...
En toch ... sinds lijkt al liefde, lage lust.
De Hertog.
Sinds — altoos weer dat sinds ...
Dr Hertogin.
Ik kèn het niet vergeten De Hertog.
Herinnert g’u dien nacht toen in deez’ put,
Banquero beide lijken deed verdwijnen ? ...
De Hertogin.
Hij meende, dat op overspel betrapt,
Gij beiden had gedood in waard’gen toorn.
De Hertog.
En wist niet dat wij ’t overspel bedreven,
De Hertogin.
Ik doodde mijnen ga
De Hertog.
Ik nam mijn vrouw het leven ...