Het geheim van Polichinelle

HET GEHEIM VAN POLICHINELLE. 13

Barberina.

Hou jij je mond, kale poëet. Naar binnen ... niet in de open lucht geschoren. Toreadors had-ie kunnen scheren, als-ie niet zoo lichtgeraakt was geweest. En wat scheert-ie nu ? Ezeldrijvers, geldsnoeiers, kooplui en zelfs een poëet. Gaan jullie maar gauw naar binnen. Jullie hebben nu facies bleek als Pierlala’s, maar toch zijn jullie harlekijns. Vort... naar binnen ... (De klanten naar binnen, gevolgd door Barbero en BarberinaJ.

Vijfde Tooneel.

Asnazo, Pera.

Asnazo.

Het is een zeer ingewikkelde rechtzaak.

Pera.

Het is een allervefdachtst ziektegeval.

Asnazo.

Wellicht is hij schuldig. Wellicht is hij onschuldig. Ik weet het niet. Maar daar ik rechter ben, zal ik vonnissen.

Pera.

Wellicht is zij maanziek. Wellicht is zij niet maanziek. Ik weet het niet. Maar daar ik geneesheer ben, zal ik practiseeren.

Asnazo.

Ik ben rechter om te rechten. Daarom zeg ik schuldig. Want als wij rechters onschuldig zeggen, wordt onze achtbare stand overbodig. Worden wij overbodig, dan vervallen wij tot armoede. Vervallen wij tot armoede,'dan komen wij zelf tot misdaad. Want hoewel rechters, zijn ook wij maar stervelingen net als alle andere menschen.

Pera.

Ik ben geneesheer om te genezen. Daarom geef ik geneesmiddelen. Als wij dokters zeggen, wij kunnen niet genezen, dan lijden wij honger. Als wij honger lijden, worden wij ziek. Als wij ziek worden, zullen wij sterven. Want hoewel dokter, zijn ook wij sterfelijk.

Asnazo.

Het is voor ons rechters noodig, dat wij, om zelve onschuldig te blijven, anderen schuldig verklaren.

Pera.

Het is voor ons dokters noodig, dat wij, om zelf in leven te blijven, anderen dooden.

Asnazo.

Wij kunnen toch als rechters onszelf niet vonnissen.

Pera.

Wij kunnen toch als geneesmeesters onszelf niet bedokteren.