Het geheim van Polichinelle

HET GEHEIM VAN POLICHINELLE. 11

minder dan het overdadig genot van een granaatappel. En o, schandelijke verspilling, er staan rozen op zijn tafel. Let op, deze man zal de luxure heden zoo ver drijven, dat hij zich weder op crediet zal laten scheren.

Barberina. (opkomend met een bekken en een scheerkwast). Barbero !

Barbero.

Stilte!

Wat sta je hier te luieren ? Stilte!

Barberina.

Barbero.

Barberina (zij heft de kwast met zeep dreigend op). Ik heb alle klanten ingezeept en ze zitten te wachten.

Barbero.

Stilte 1

Barberina.

Waarom?

Barbero.

Om de stilte (Hij wijst op den schrijvenden Encanto).

Barberina.

Ah ha ... hij werkt!

Barbero.

Ja... op bestelling. Hij schijnt een goeie klant te hebben gehad. Rozen, een granaatappel... misschien heeft hij wel geld ook.

Barberina.

Dan zal-ie betalen.

Barbero.

Ik heb nog nooit geld van hem gezien.

Barberina.

Ja, 't is een echte poëet.

Barbero.

Die mijn brood eet.

Barberina.

Het is een groot kunstenaar.

Barbero.

Het is waar wat Bobarrón de wijsgeer mij gisteren zeide, toen ik hem gisteren schoor.

Barberina.

Wat zei-ie dan?

Barbero.

Een vrouw bemint altoos in het tweetallig stelsel.