De Geraffineerde

6i

nooit geweld moeten aandoen. Hij had haar dadelijk moeten trouwen! Zoodra hij in ’t pension haar lief had gekregen. Met dralen win je nooit wat. Maar nu moest doortastend gehandeld worden. Moeder zelve moest er op uit. Ze moest met hem mee naar Amsterdam cn met haar gaan spreken. Dat zou ze wel voor hem doen anders .... zou hij met geweld beginnen .... hij zou Adrienne opwachten aan de deur .... en als zij bleef weigeren, zich voor haar oogen voor den kop schieten ....

Maar zijn moeder was 's ochtends dadelijk bereid om mee te gaan naar Amsterdam. Ze was ’s morgens al weder met de gedachte aan de kleinkinderen opgestaan, trachtte zich te herinneren hoe het geweest was, toen ze Leonard had ontvangen, riep de kraamkamer in haar gedachten terug. Zij ging naar heur linnenkast, zocht daar achterin en haalde een paar heele kleine pluimmutsjes te voorschijn, bolde ze op op haar pols, maakte er bewegingen mee als of het een kinderkopje was dat knikte. O, dat geluk als zij kleinkinderen zou krijgen ....

Aan het station te Nijmegen telegrafeerde Leonard. ,,Moeder komt u heden bezoeken om u over de aangelegenheid te spreken. Leonard."

Zij dejeuneerden in ’t Américain, en Leonard bracht zijn moeder naar de woning, zou in Parkzicht wachten op haar terugkomst.

„Nu moedertje, veel succes; doe je best voor mij moedertjelief, zeg dat ik ... . neen, zegt u maar wat u invalt, dat is beter.”

Adrienne ontving haar een beetje koel.

Zij had nooit anders gedacht, dan dat douairière