De Geraffineerde

48

gevlochten, want er sprongen veel vergulde haartjes in warrige bogen terzij.

„Juffrouw Straning, u bent misschien verwonderd mij hier zoo onverwacht te zien. Ik moet in Amsterdam zijn en ben op aandringen van moeder, u zelf even komen zeggen, dat u zich vooral niet moet haasten met terugkomen, wanneer de toestand van mevrouw uw tante, uw hulp vereischt.”

Zij begreep dat hij loog, kende mevrouw de Cler-mont te goed om niet te weten, dat die zich nooit aan een dergelijk vergrijp tegen den vorm zou schuldig maken.

„Ik dank u voor het bericht en ben uw moeder zéér erkentelijk. Maar waarom heeft zij u zooveel moeite bezorgd? Mij dunkt, een telegrammetje was eenvoudiger geweest.”

„Om u de waarheid te zeggen, ik zelf heb er wel een beetje op aangedrongen, omdat ik er naar verlangde u weer eens te zien.”

Zij keek hem verwonderd en dankbaar aan.

„Hoe jammer, dat u mij nu in zulke omstandigheden aantreft

Zij drukte zacht haar hand tegen het losspringende kapsel.

„Ik ben nog niet gekleed.”

Het rood-flanellette kraagje werd tegen de hals opgezet, van voren dichtgeknepen.

„U moet mij dat vergeven .... Ik heb den heelen nacht gewaakt____Heeft u zich te Berlijn geamuseerd?”

„Neen, in 't geheel niet,” zeide hij kort en dof.

„Niet?”

Weer de vragende blik van haar kinderlijke oogen.