De Geraffineerde

47

missen? Als het volstrekt niet gaat, seint u mij dan even? Maar ik zou u erkentelijk zijn, als u mij het verlof wel wildet toestaan.

Is mijnheer Leonard al terug ? Ik hoop van wel, dan zult u zich minder alleen gevoelen. Wilt u mijnheer mijn respektvolle groeten geven? Uwe zeer dienstvaardige Adrienne.”

Hij bekeek het mooie, slanke handschrift, maar -vooral de onderteekening. Dat „Adrienne” stond er zoo krachtig en zelfbewust, met de fijne spitse A voor de egale maar oploopende, lange, Engelsche letters van „drienne.” Zij had haar „van” niet achter de onderteeke-ning gezet, ’t Adres was onder den datum geschreven.

Hij rook aan ’t briefje, drukte het opeens aan zijn borst, kuste de letters „Adrienne” en zijn armen wijd uitslaande, riep hij, op en neer loopend in zijn slaapvertrek : O God, o God, ik heb haar lief, ik heb haar lief....!”

Hij liet zich den volgenden dag te Amsterdam al voor tien uur aandienen, had geen geduld gehad om langer te wachten.

Zij ontving hem in de voorkamer van het eenvoudig gemeubelde bovenhuis. Hij ontstelde toen hij haar zag, want ze was zéér bleek, had blauw omkringde oogen. Zij droeg een wijde roode-flanette morgen-jak, dat den blanken hals geheel bloot liet, en de wrong van ’t blonde haar, los en zichtbaar haastio-

O