De Geraffineerde

Maar hij betrapte zich er op, dat hij altoos vrouwen met blond haar en blauwe oogen uitzocht, speurde naar gelijkenissen met Adrienne en altoos weer na den roes méér aan haar dacht.

Toen werd hij opeens solide. Hij begon trouw de colleges te volgen. Zijn vrienden begrepen, dat hij den verloren studietijd trachtte in te halen, hadden er spijt van, dat de rojale Hollander aan het „ochsen” was geslagen. Hij had een schrander hoofd, aanleg voor hoogere wiskunde, verbaasde de professoren door zijn snel begrip. Zijn professor in de geologie noodigde hem op een Tasse Thee bij zich thuis uit. Hij vond er drie dochters, waarvan de jongste, blond en rozig en gekleed in een roodflanellen blouse, hem eventjes aan Adrienne herinnerde. En een maand had hij met haar een ,,heimliches Verhaltniss,” waarbij veel in donker op het portaal gekust werd en in het rijtuigje, dat ze naar en van de lawn-tennis terreinen van het West-end bracht, werd veel gevrijd.

Maar het meisje gaf zich al te veel als een duitje aan hem over en hij vermoedde de berekening, die er achter lag. Want zoo hij verder zou gaan, zou voor hem, de aantrekkelijke partij, den steinreichen Hollander, een terugtreden met fatsoen onmogelijk worden.

Hij brak ook deze gevaarlijk wordende flirt af, er in hemelsnaam een „Durchfall” voor geologie aan wagend.

Maar het meisje liet zich de breuk niet welgevallen, schreef hem lange, sentimenteele brieven, verweet hem tot zelfs zijn kussen, wachtte hem met behuilde oogen aan de deur van het middag restaurant op, liep hem op straat achterna, smeekte hem om