De Geraffineerde

2 6

gevoel van rust en vertrouwen. Zij begon langzaam te informeeren naar Adriennes plannen, sprak met moederlijke bezorgdheid tot haar, vond dat zij toch niet altoos zoo door kon blijven leven. Adrienne weende, gaf haar gelijk, zeide hoofdschuddend, dat voor haar toch alle levensgeluk verdwenen was, sprak over den ongelukkigen toestand van de vrouw, die bij zoo een vreeselijke gebeurtenis als in haar leven was voorgevallen, altijd de zwakke, de lijdende, de opofferende partij vormt.

Ja, zij voelde zelve wel, dat ze tot een besluit moest komen; ze had trouwens er al over gedacht ziekenverpleegster te worden, maar in een kinderziekenhuis, omdat ze zich bij volwassen menschen te schuw gevoelde, en och, om het geld behoefde ze het niet te doen. Want al had haar man haar fortuin ook zoek gemaakt, zooveel had ze wel om zoo bescheiden als nu voort te leven.

Mevrouw de Clermont had haar liefderijk geantwoord, dat ze, als ze haar niet beleedimde met een aanbod.

o    '

dat geheel, geheel als vriendin gedaan werd, ze haar gaarne als lectrice bij zich engageeren zou. Ze zou geheel vrij zijn natuurlijk.

Mevrouw de Clermont bevoelde zich in haar groote huis te Nijmegen eenzaam, en vooral als haar zoon weer naar Delft zou gaan, vreesde ze de eenzaamheid en verlatenheid thuis. Nijmegen was een mooie, stille stad en juffrouw Straning zou daar zeker rust en afzondering vinden, meer dan in dit nogal drukke Haagsche pension.

Adrienne nam, na lang bedenken, het voorstel aan.