De Geraffineerde

stelling in den Stadsschouwburg. Zij bleef onvoldaan, vond dat een te suf en te mak vermaak, zei dat ze wat van de wereld wilde zien, zeurde om een reisje naar Brussel.

Na drie maanden zeurens kreeg ze dat ook gedaan. Zij bleven veertien dagen in Brussel. Toen Adrienne’s man terug wilde keeren, werd zij op hetzelfde oogen-blik ziek. De dokter kwam, een oude dokter, die dadelijk begreep, wat zijn jonge, mooie patiënte mankeerde en een dankbaren blik uit de onschuldige oogen kreeg, toen hij over melancholie sprak, den echtgenoot wees op het gevaar van tuberculose, veroorzaakt door zielslijden en op afwisseling aandrong. Door dit attest sterk, had Adrienne haar man met zacht geweld weten te dwingen, om met korte tus-schenpoozen reisjes te maken naar Parijs, naar Londen, naar het Schwarzwald en naar het Engadin-dal. De degelijke echtgenoot had na de tweede reis, zonder dat hij het zelf wist, lust in reizen gekregen en hij vond het in zijn hart niet zoo heel onaangenaam, dat hij ter wille van het delicate gestel van zijn mooie vrouw, voor afwisseling moest zorgen. Wat Adrienne betreft, zoodra het spoorkaartje voor de reis genomen was, veranderde zij van klagende, kwijnende, zeurderige, neerslachtige vrouw in een opgewekt, geestig, schalksch wijfje, dat waar ze kwam, de menschen innam.

Doch het geneesmiddel was erg duur. De zaken zonder den patroon gingen achteruit. Er bestaat in de biscuit-fabrikatie een groote concurrentie en een merk dat er eens uit is, komt er niet meer in. Hij beproefde drie maanden lang het verloren debiet te herwinnen. Die drie maanden overwerkte hij zich op