Een droomer ter haringvangst

75

stof, stoffelijke ziel, kracht, materie, spiritisme, spiritualisme, magnetisme, hypnose, wereld-aether. Maar die allen zijn als zooveel tastende gebaren van één in ’t duister. Wat helpt ons ’t scherpste oog in ’t donker? Wat de zuiverste logica in de zwartheid van ’t mystieke ?

Eens droomde ik dat tweemaal twee vijf was — en ik zag het bewijzen en ik geloofde het, in het andere leven, dat droom heet. En een ander maal, dat ik in een spoortrein in drie verschillende richtingen tegelijk reed — en ik vond het niet vreemd.

’s Morgens stond ik op en ik begreep mijn droom. Er zou een wereld kunnen zijn, waarin al onze aard-sehe „berekeningen” faalden. Hoeveel cirkels zien wij voor vierkanten aan, door de onvolkomenheid onzer waarnemingszinnen, o Spinoza ?

En ik wijdde dit vers

„Aan den Nachtokoom" :

O, droom, o levensluchter, als ’s nachts ’t gerucht er Rondvaart van uw zachtbeveerde vleug’len,

Stijg ik met u, verlost van alle teuglen,

Die ziel in lichaam binden — ’tlijf is ’s levens tuchter.

Uw vaart, o droom, is recht naar God, voor ’touter De bazuin zijn klanken opwaarts schalt, tot d’echo valt Van ’s Hemels hoogen hal terug, gelijk een schijn Van klankenhoiligheid — zoo schemert uw herinnering.

In ’t leven van den dag, dat ons ook eens een flossen schim

[zal zijn, o droomen!

Zjjt, droom zoo schoon gij, daar gij heil'ger leven,

Of wijl gij heil’ge spieg’ling van profaan bestaan zijt ?

Wijl in u Godes geesten-adem schijn te beven,

Of daar gij heft uit aardsche vastgebondenheid ?

Ik weet niet — ’k weet alleen van uwe sneeuw’ge blijheid En dat ’k u voel als aardseh begin van eeuw’ge vrijheid.