Een droomer ter haringvangst

55

van borst en schouders, maar ongewasselien, met bruine li])pen en een wang opgezet van een tabakspruim, spoog tusschen zijn tanden, over de verschansing heen. Hij was de oudste der drie scheepsjongens, die aan boord van elk haringschip meevaren. De jongste scheepsjongen is twaalf of dertien jaar. Hij heet de „afhou-der” naar zijn werkzaamheden bij het visschen, wanneer hij de „reep”, de zware kabel waaraan de netten hangen, van de spil moet afhouden. De tweede scheepsjongen, veertien a vijftien jaar oud, heet de „reepschieter”. Hij moet de reep in het ruim afrollen. Gerrit was de oudste der scheepsjongens en de jongste der „matrozen”. Men noemde hem „jongste” en zijn werkzaamheden bij de vangst bestonden o. m. in het zorg dragen voor het in de kluis blijven van de reep bij 't inhalen van de netten. De „kluis” is een diepe gleuf, voor aan het schip, ietwat rechts naast het midden.

„’tls niets lekker, de zeeziekte mijnheer,” zei Gerrit. „Ik heb er altijd last van. Dit is nu al mijn derde reis, maar ik ben net als u ziek geweest.”

„Ben je graag op zee?”

„Nee mijnheer, maar mijn vader is ook matroos en die wou het. Voor mijn moeder mocht ik wel thuis blijven. Deze reis wou ik eerst nog niet meegaan. Mijn moeder was er erg op tegen. Ik ben d’er eenigste, zie je.” „Hou je veel van je moeder?”

Hij knikte van ja en keek dan naar den einder met droomerigen, langen blik. Dan tot Herman:

„Ik hou niet van de zee, mijnheer. D’er zijn er al zooveel in verdronken. Twee van mijn ooms ook en mijn broer. Als ik wegga huil ik altijd erg en mijn m oeder ook, die huilt het ergste.”