Een droomer ter haringvangst

51

Hij voelde zijn hoofd als zachtomzwachteld door weeke sluiers van violette-wolken. Het was hem of hij uit zichzelf herrees.

Zijn lichaam was moe; in de nauwe kooi, die altijd door maar schommelde met het schip, was hij voortdurend op en neer geschud. Maar nu was de zee kalm, wijd-uitgespreid, gratie-vol, en hij vond voor ’t eerst weder rust.

De schipper was uit ’t vooronder opgedoken en op ’t dek gekomen; de goede man leefde op, toen hij hem zoo tevreden zag. En de andere matrozen, met hun verweerde, gebruinde, goedige gezichten, in hun schamele, fantastieke zeeplunje, kwamen ook nu naar hem toe en vormden voor hem een halven kring. Ze beschouwden hem als iets kostbaars, als een kleinood, dat ze medegekregen hadden en waarmede ze voorzichtig moesten zijn, dat ze moesten verzorgen.

„Gaat het nou beter, mijnheer?” vroeg een stoere, zware kerel met een reeds grijzenden ringbaard.

„’t Is een gevalletje, dat ieder moet meemaken. Je bent er al vlug af. Ik heb met een bovenlander ^x) gevaren, die bleef de heele reis door ziek. De pre-

1) Bovenlander. Aldus noemen de visschers de Duitsche matrozen, meest boerenknechts uit de buurt van Brunswijk, die vroeger veel op de Neder-landsche visschersschepen als matroos voeren. Sedert Duitschland uitEmden, Vegesack, Altona en Glückstad zelve visschersschepen uitzendt (de Duitsche regeering moedigt den bouw van loggers door het uitreiken van een premie voor elk nieuw schip ' zeer aan en | te zamen rasten deze steden een negentigtal schepen uit) hebben de Duitsche matrozen daarop een plaats gevonden.

Op de schepen der Fischerei-Actien-Geselschaft „Neptun” te Emden, Dir. Hub. Dirkzwager, zijn alle „schippers” Hollanders.