Een droomer ter haringvangst

35

op zijn nek dragen. Maar Atlas, ook glad, zeit: Hou jij den hemel maar op je nek, het vrachie was mijn al lang te zwaar. Goed, zei Hercules, ook niet van gisteren, „Hou ’m dan nog even vast, dat ik een kussentje op mijn schouders leg. Daar loopt die stommeling in — wat ’n stommeling, hè cheffie ? — en meteen als-ie ’m op z’n rug heeft, gaat Hercules met de appelen aan de loop en laat die andere zwabber weer met den hemel op z’n ruggestreng staan. Die liet zich er dan ook gemeen tusschen nemen, hè ... . cheffie ?”

Cheffie, door zijn ziekte heen, lachte flauwtjes.

„’t Is een heel leerzaam boek, mijnheer. Ik heb zoo dikwijls sleepbooten zien varen die Hercules heetten en dan wist ik niet waarom ze ze zoo noemden. Maar nou begrijp ik; Hercules is zoo sterk en daarom noemen ze de sleepbooten ook zoo. Je hebt wat namen. Daar heb je nou de Triton, die is van Hoogewerff, en daar vaart Gerrit van der Windt op. Weet je wat beteekent Triton ? Triton wil zooveel zeggen als zeegod. En Willem Los van de Hollandsche zeevisscherij vaart op de Insulinde, dat beteekent de Post. „Mi-nerva” weet ik nou ook. Dat is de godin van de geleerdheid. En „Neptunus” wil zeggen God van de zee. Maar wat is nou „Flevo Cheffie ?” Van Abshoven heeft er wel vier varen, die zoo heeten. Is dat ook zoo’n stuk god of zoo wat?”

Herman, met het hoofd bleek, het oogwit geel, hangend over den kooirand, lichtte den schipper in. Dan trok hij ’t hoofd weer terug en legde zich weer rechtuit op den rug. Hij had het hoofdkussen terzij geschoven en met het hoofd naar beneden hangend,