Een droomer ter haringvangst

27

Dan, opziende was de Jeannette plotseling veranderd. Aan den fokkemast, den grooten mast vooraan, was links ter zijde een groot wit zeil geheschen, grijswit, hol staande van wind, soms even slapper, met een golvende rimpel, die van onder tot boven ging. Midden in het zeil las hij de groote zwarte letters: V L 172 en onderaan hingen twee reien kleine touwtjes, die soms zacht klapperden tegen het doek. De mannen waren allen verkleed ; zij droegen nu oude gelapte bruin pilow buizen; een riem, waaraan rechts een mes in een schede hing, hield een oude, gelapte broek op, die maar tot ver boven de enkels reikte. Zij hadden meest paarsche kousen met veel stoppen en de meesten droegen klompen. Maar groote variatie heersclite in de hoofddeksels. Twee jonge matrozen droegen elk een oude soldatenpolitiemuts, en hunne baardelooze gezichten deden daar jong en jolig onder. Anderen droegen oude bonten mutsen van ottervel. Een enkele een oude, verschoten pet, een andere een oude, gebreide baret, De groote stuurman had een oud, hoog-bollig, gedeukt fantasiehoedje op, met een kleine rand, clownachtig en contrasteerend op zijn ernstigen kop met zachte, bruine, melancholische oogen.

De schipper droeg een oude jockey-pet met slappen klep. Hij had een blauw baaien kiezjak aan en een korte broek van blauw laken met een geel biesje, een oude soldatenbroek, die onder de knie was afgesneden. Zijn kousen hadden vierderlei nuancen als een gekleurde pudding ; hij droeg klompen waarvan de punten waren afgezaagd. Zoo had hij iets weg van een marionet, een rank tooneelpoppetje.