Opgedoken

“Het verhoor werd door de Gestapo agenten geleid. Aanvankelijk bleven ze maar zeggen, dat ik een relatie met je had. Toen ze merkten, dat dit geen effect had, probeerden ze me in diskrediet te brengen. Ze zeiden, dat ik in cafés kwam, waar prostituees in- en uitliepen. Toen ik ook dat nadrukkelijk ontkende, gooiden ze het over een andere boeg en beweerden dat jij schunnige moppen over Adolf Hitler en de nationaalsocialisten verspreidde. Het was een kwelling. Tenslotte zagen ze blijkbaar in, dat hun verhoor niets uithaalde.”

“Misschien is de onderzoeksambtenaar inmiddels overtuigd van mijn onschuld. Vermoedelijk kunnen we daarom ook nu met elkaar praten. En mag je ons alles vertellen.”

Ursel en Eva waren het met me eens. We dronken in de buurt nog samen een kop koffie.

Klokslag één uur waren Ursel en ik terug in het Raadhuis. Eerst was ik aan de beurt. Het verhoor verliep zoals Eva verteld had. De Gestapo agenten waarschuwden mij nadrukkelijk mijn vrouw niet meer bij het raam te kussen.

Toen het verhoor was afgerond en het protocol was getekend, vroeg ik ons trouwboekje en mijn paspoort terug.

“Alle documenten en schriftelijke verklaringen”, aldus de onderzoeksambtenaar “moeten de officier van justitie worden voorgelegd. Hij beslist of de aanklacht tegen u wordt ingetrokken”.

Afrondend werd Ursel aan een ondervraging onderworpen.

“Ik zal de deur open laten”, zei de onderzoeksambtenaar laconiek, “opdat u er zeker van kunt zijn dat wij uw vrouw niet martelen.”

Inderdaad werd ze bijzonder vriendelijk behandeld. Waren de Gestapo agenten wellicht verbijsterd, dat een jodin er ‘arischer’ uitzag dan menig Duitse vrouw? Tenslotte moest ze een document tekenen, waarmee ze verklaarde mij nooit meer in een siutatie te brengen, waardoor ik van ‘rassenschande’ verdacht zou kunnen worden.

Makkelijker gezegd dan gedaan.

We reisden daarna nooit meer samen met de bus, tram of ondergrondse en we verschenen nergens meer samen in het openbaar om niet gearresteerd te worden.

Zo vermeden we dus ook, zoals het daarvoor wel gebeurd was, uitgescholden te worden voor ‘jodenjongen met een Duits meisje’.