Dagboeken over een onderduikstertje 1942-1945

heeft geprobeerd mij een luier aan te doen, zoals hij dat bij zijn eigen dochtertje had gedaan. Hij maakte een heel grote schuinen punt en ik kon mijn beentjes niet meer bewegen. Cor heeft het toen maar over genomen. En toen werd ik naar bed gebracht. Een half uur daarna ging Greet kijken. Ik lag wakker en had een flinke bolus, mijn bips werd gewassen en snel lag ik in een diepe slaap.

27 juni 1943 zondag

Ik ben maar 30 gram aangekomen en ik eet toch zo verschrikkelijk veel. Cor en Greet vonden het niet prettig. Ik zie nu alles wat er in de kamer gebeurt en gooi mijn hoofdje links en rechts. Ook heeft Cor me geleerd mezelf om te draaien, dat doe ik met een zwaai van mijn ene bips. Ik stond net buiten. Luchtalarm, dus maar weer naar binnen. Er werd niet geschoten en we hebben geen vliegtuigen gezien. Er is weinig nieuws, alleen dat het Roergebied enorm gebombardeerd wordt. En dat de mensen daar met angst in hun hart naar bed gaan, wij soms niet minder. Vanmiddag het tweede luchtalarm, ook weer niets te zien. Ik heb me geprikt aan een veiligheidsspeld. Ik was zo dartel terwijl Cor me een luier aandeed, dat ik er pardoes in sloeg, toen pruttelde ik. Greet deed er jodium op en alles was weer in orde. We hebben gespeeld met ons drieën op de divan en ik mag af en toe tussen kussens zitten. Mijn haartjes beginnen te groeien, van mijn tandjes, is nog niets te bespeuren. Ik krijg kalk door mijn eten, vanmiddag aardappeltjes met worteltjes en doperwten aangemaakt met een beetje pap. Het was echt lekker en alles ging heerlijk naar binnen. Ik ben pas om half tien in slaap gevallen. Misschien slaap ik nu wat langer, want iedere morgen om zes uur ben ik present.

28 juni 1943 maandag

Vandaag zijn we bij de dokter geweest. Ik krijg nu geen flesjes meer, maar vier vaste voedingen per dag, want 30 gram was te weinig. Dokter vertelde ons dat er op een protest dat de dokters hadden ingezonden 1400 dokters zijn gearresteerd, diverse zijn er kaal geschoren en moeten naar de strafkolonie in Amersfoort. Rie Bohemen, de vrouw van iemand van de Joodse Raad is terug uit Westerbork. Slaapzalen van 500 mensen, 3 boven elkaar, kinderen inbegrepen. Je bagage ligt op je bed, daar eet je en daar drink je. Op de grond ligt zwart zand, de mensen verkeren voortdurend in een staat van vervuiling. Gelukkig dringt dit allemaal nog niet tot mijn kleine kopje door. De mensen zijn wreed en het kan toch allemaal zo mooi zijn.

Tweemaal luchtalarm vandaag. Keulen is gebombardeerd vannacht schrijft de krant, zelfs de Keulse Dom moet heel erg beschadigd zijn. General Kommandant Schmidt is uit de trein gevallen schrijft de krant.

76