Dagboeken over een onderduikstertje 1942-1945

negen weer tot kwart voor tien, niemand kon er door, aangezien de politie postte op de Noorder Amstellaan. 21 Amerikaanse vliegtuigen kwamen over. Er waren ook verscheidene Duitse jagers in de lucht en we waren werkelijk wel een beetje bang voor luchtgevechten. Ik kwam tenminste niet naar buiten, maar moest in de gang blijven staan. We hebben vandaag 5 pond vet gesmolten a f. 36,- per pond. Lach niet. En dan zegt men nog, dat is goedkoop, want ik betaalde f. 39,-. Sigaretten kosten f. 9,- a f. 10,-. De boter die f. 40,- geweest is, is nu weer f. 20,-aangezien men geen afzetgebied had. Een broodbon kost f. 2.50 de enkele bon, een jambon f. 2.75 en zo ga je maar door. Woensdag was er in de hele stad geen groente te krijgen. En de vrouwen die het halen voor hun gezinnen worden in overvalwagens gedaan en krijgen minstens veertien dagen Ommen, dat betekent, dat men naar een zogenaamd strafkolonie gaat, waar men afgebeuld wordt. We hebben vandaag een radio ingeleverd. Ik heb ook een wandelwagentje gekregen, het is wel geen nieuwmodische, maar het ziet er nog behoorlijk uit, voor slechts f. 15,-. Ik weet nog dat je daar een nieuw voor had, met dikke rubber banden, enfin, als de kinderwagen weg moet, want die is geleend, dan heb ik tenminste iets, want er is van dien aard niets te krijgen, of je krijgt er één van papier, waarmee je niet in de regen kunt lopen. Azijn is er ook niet te krijgen. We gaan aardbeien en tomaten inleggen. Van Tante Annie krijgen we flesjes, zo heb ik tenminste tomaatjes van de winter. Mijn eetlust is geweldig, ik krijg nooit genoeg, iedereen staat er verbaasd van.

Plukkie is onder mijn dekentje gekropen, dat lag op het tafeltje; hij is erg bang als de vliegtuigen over gaan. Greet, Cor en Tante Maartje hebben met hun drieën brood met kaantjes (uitgebakken stukjes spek of vet) gegeten. Dat is een hele traktatie, de restjes van het vet. Ik heb erg liggen huilen, ik had honger en ik wilde graag in handen zijn. Greet gaf mij een tomaat, maar ik begon weer toen ze me neer wilde leggen. Nu slaap ik gelukkig en maar zien wat de nacht ons brengt en de dag van morgen. Het bad loopt vol. Dat doen we iedere avond, dan hebben we tenminste water als er iets gebeurt.

26juni 1943

Vandaag eenmaal luchtalarm. Plukkie schrikt zich iedere keer half dood, hij rukt zich dan los, want hij heeft een halsbandje om met een lang touw, anders loopt hij weg. We zijn niet uit geweest, want het begon plotseling te regenen. Met veel moeite hebben we groente gekregen, ja, dat is tegenwoordig een heksentoer. De mensen staan in lange rijen, ook voor biscuit, chocolade enz. We hadden gelukkig salade, komkommers, doperwten en worteltjes. Eén van onze kennissen bracht ons soepbeentjes, dus gelukkig was er soep. We hebben ook 10 eitjes op de kop getikt f. 1,- per stuk. Je bent blij met alles, ook al is het nog zo duur. Oom Antoon

75