Dagboeken over een onderduikstertje 1942-1945

uitgezocht om buiten te zitten. We zouden vanmiddag naar Tante Hennie gegaan zijn; zij woont in Oost. Maar vannacht om twee uur stonden de overvalwagens al klaar en zoals iedere zondag krijgen wij om ca. zes uur de krant. Vroeger was dat de Telegraaf, tegenwoordig is dat de Deutsche Zeitung. De lopers belden en vertelden het akelige nieuws. Kort daarop werd heel Zuid afgezet, kerkgangers kwamen terug en mochten niet naar de kerk. Een auto met grote luidsprekers kwam door de straten, iedereen stond al buiten. De burgerbevolking moest naar binnen. Deuren en ramen moesten worden gesloten, maar niemand gaf hier gevolg aan. De Joodse mensen moesten zich gereed maken, koffers pakken enz. De straat was overbevolkt, iedereen zag bleek en sprak geagiteerd (opgewonden). Zo werden de Joodse mensen als lastdieren weggevoerd, bepakt en bezakt met eten, dekens, potjes, pannetjes en wat al niet. Een Joodse man liet een pakje vallen; terwijl hij het opraapte viel er weer wat anders. Toen viel er een komkommer. De Hollandse ss’er zei, geef hem een schop en terwijl de Joodse man probeerde de komkommer op te bergen, sloeg een ander zijn pakje met de kolf van zijn geweer uit zijn handen; de komkommer werd opgepakt en de straat opgezwiept. Hier werden al de Joden bij elkaar op lege tramwagens geladen, voor het publiek reed de tram niet, deze waren hiervoor speciaal gerekwireerd (gevorderd). Daarna hoorden we ruzie. Onze bovenbuurman weigerde zijn persoonsbewijs te laten zien en werd op staande voet meegenomen. Daarna werd er bij ons zonder ophouden op de bel gedrukt. Het was de Deutsche Polizei en wij moesten onze persoonsbewijzen tonen. Greet was hypernerveus. Ze had al een lichte astma-aanval gehad. Ze waren trouwens correct en zonder ergens naar te kijken verdween deze politie weer. Wij gingen weer aan de voorkant kijken. Al de Joodse mensen, bepakt en bezakt, werden meegenomen. De Hollandse ss liep te schreeuwen, ze gingen ijs eten aan de overzijde. Plotseling luchtalarm. Amerikaanse toestellen vlogen over. Duitse jagers gingen de lucht in. Tegen twaalf uur weer luchtalarm. Greet en Cor gingen eten, daarna even naar bed. Greet stond weer op en heeft het eten klaar gemaakt. Vanmiddag weer luchtalarm, er werd geschoten.

Ik ben twee ons aangekomen. Ik heb vandaag voor het eerst een perzik gehad. Ik vond het erg lekker. Het was schitterend mooi weer vandaag, maar niemand heeft er van kunnen genieten. De dag is nog niet ten einde en we hopen dat er niet al te veel verrassingen zullen komen.

21 juni 1943 maandag

Vandaag zijn we naar tante Hennie geweest. Oma was er ook, want oom Sep was jarig. In de Indische buurt hadden ze ook zo huis gehouden en al de Joodse mensen weggehaald. Er is overal paniek geweest. Ze zijn in goederenwagons met een heel kleine luchtruimte weggevoerd. Dat was het einde van dat drama.

73