Dagboeken over een onderduikstertje 1942-1945

want we dachten dat het een luchtgevecht was. Gelukkig niets van dien aard. Ik werd vlug naar binnen gehaald, naderhand ben ik weer naar buiten gebracht. Ik krijg nu tweemaal per dag andere groente en ik schrok het op en onder het eten doe ik niets dan kreunen en als Greet het niet vlug genoeg doet dan schreeuw ik ook nog. Ik heb vanmiddag ook voor het eerst een echte tomaat gehad met suiker. Ik vond het eerst niet zo erg lekker, maar naderhand was ik er aan gewend. Ik heb erg gehuild vanavond, toen heb ik venkelwater gekregen, want ik gilde af en toe. Ze dachten dat ik pijn in mijn buik had en ik geloof ook wel dat het dat was. Toen ik gegeten had werd ik meteen naar bed gebracht en viel ik zo maar in slaap.

18 juni 1943 vrijdag

Ik heb tweemaal gebolust vandaag. Allebei de keren nogal dun. Dat zal mijn pijn in de buik wel geweest zijn. We zijn uit geweest vanmiddag en hebben op de Ceintuurbaan op het terras gezeten. Ik sliep natuurlijk niet, want er is altijd zoveel te zien, dat ik doodgewoon geen tijd heb om te slapen. Greet had haar anemoontjes, waar zij zo dol op is, achter in de wagen gelegd, maar ik die niet anders doe dan fietsen, trapte ze allemaal uit elkaar. Toen heeft Cor zich er maar over ontfermd en heeft ze gedragen. We hadden gelukkig aardbeien gekregen. Groente was er niet te krijgen. De mensen zitten weer in lange files bij de groen-tehuizen (kassen?), om iets van groente te bemachtigen, maar de meesten zitten uren te wachten en vaak nog voor niets. Ook maakt men hier queue (staat men in de rij) om biscuitjes te bemachtigen. Op de Velserpont zijn de huisvrouwen, die groente en aardbeien hadden gehaald, opgewacht door een overvalwagen en meegenomen. Het is me een wereld.

19 juni 1943 zaterdag

Vanmorgen was ik al weer om kwart voor zes wakker, dan ga ik maar liggen kraaien en worden ze niet vlug genoeg wakker dan begin ik maar te huilen. Ik krijg dan mijn flesje, een schoon laken en een schone broek en dan gaan we weer even slapen. Om tien stond ik buiten onder de waranda, want het regende en het was koud. Buiten kreeg ik weer mijn flesje, toen ben ik in slaap gevallen en toen ik wakker werd had ik weer een hele dunne luier. Vanmiddag zijn we met zijn allen naar bed gegaan. Ik stond in de kamer, want ik heb de gewoonte om ook wel eens niet te slapen, maar vanmiddag sliepen wij alle drie. Ik heb heerlijke worteltjes gegeten en toen ik mijn bedje zag sliep ik.

20 juni 1943 zondag

Vandaag is één van onze ellendigste dagen geweest. Het was net een prachtige dag weer, iets dat we de laatste zondagen niet meer hadden gehad. Het was dus

72