Dagboeken over een onderduikstertje 1942-1945

Het is stormachtig op het ogenblik. Ik krijg mijn voeding om negen uur, want Greet en Cor gaan vroeg naar bed. Ze hebben hier de hele vorige nacht op de Tommies geschoten.

Terwijl ik werd gevoed vanmorgen kwam Plukkie ook bij ons zitten. Hij ging tussen Greet en mij in op de divan zitten en begon van genot te spinnen. Tante Maartje heeft me helemaal naakt vast gehouden. Ik heb een heerlijk aanvallig lichaampje en mijn haar is heel lichtblond tegen het rossige aan. Ik maak heel veel geluidjes zoals ghrrr of nê, dat kan ik ook heel goed zeggen. Dan kan ik boxen en hen zien. Mijn donzen dekentje (Cor noemt het altijd een quilt, wij hebben dat eigenwijze woord al overgenomen) trap ik altijd van me af. Ik mag weer zelf mijn flesje drinken, ook mag ik vruchtensap hebben, maar vruchten zijn er niet. Iedere dag krijg ik één druppel Davitamon.

31 maart 1943

Vandaag zijn de foto’s gekomen. We hebben een heleboel afdrukjes besteld en er komen er ook in mijn dagboek. Dokter is geweest vandaag en zij is erg tevreden. Ik krijg een halve lepel kindermeel meer in mijn flesjes, ook krijg ik vandaag weer spinazie. Ik heb een heerlijk gezonde huid, lichtbruin en rossig en allemaal kringetjes over mijn huidje.

1 april 1943

Er is niet veel gebeurd vandaag in mijn leventje, alles gaat zo zijn gangetje. Alleen is alles erg droevig. Rotterdam is weer het kind van de rekening geweest. Een verkeerd geplaatste bom heeft heel wat slachtoffers gemaakt. 180 doden en meer dan 400 gewonden. Menige zucht over zo’n wereld stijgt ten hemel.

2 april 1943

Vandaag zijn Greet en Cor op reis geweest. Cor naar Den Haag en Greet naar Heemstede. Gonnie heeft op mij gepast. Ik heb weer spinazie in mijn flesjes gekregen. We hebben gelukkig een flesje tomatensap en Greet heeft een sinaasappel uit Heemstede meegebracht, want er is geen fruit te krijgen. Alles loopt uit in de tuin en er is alleen een koude wind. Het is zeven uur en ik krijg om negen uur mijn laatste flesje.

3 april 1943

Zaterdag is altijd een prettige dag, je staat niet zo erg vroeg op. Je zorgt toch weer vroeg met het werk klaar te zijn en je hebt zo’n heerlijke dag om zorgeloos te zijn. Ik heb de hele dag weer in de tuin gestaan, maar om vier uur begon me dat plotseling te vervelen en toen ben ik maar gaan huilen, ja ik huil niet gewoon meer, ik

44