Dagboeken over een onderduikstertje 1942-1945

Ik heb net mijn flesje gehad. Cor steriliseert mijn flesjes altijd. Het zijn er zeven, die worden dan meteen met melk gevuld. Greet geeft mij s morgens mijn bad. Zo heeft iedereen zijn eigen werk aan mij. De luiers wast Greet altijd. Tante Henny doet het ook wel eens. Gonnie houdt me dikwijls vast en kan s morgens haast niet wegkomen al ik gewassen word.

Het begint te schemeren en dat betekent verduisteren, wanneer zal al dat gezanik toch eens afgelopen zijn?

Ik heb vannacht voor het eerst mijn trappelzak aangehad, ik had heerlijke warme voetjes, maar s morgens dreef hij. Vannacht krijg ik hem weer aan.

10 februari 1943

Het is half negen en ik lig in mijn bedje. Ze hebben net dokter opgebeld; ik had zulke hoogrode koontjes en warme handjes; ze dachten dat ik ook koortsig was. Dokter adviseerde om te temperaturen, rectaal. Dat was me een baantje voor Greet en Cor. Greet lag op haar knieën op de grond en Cor hield mijn beentjes vast op de divan. Eerst kreeg ik flink de hik, toen kon de film niet doorgaan. Enfin eindelijk was het zo ver en de meter ging in mijn bips, direct daarop werd hij er uitgeduwd vergezeld van een flinke bolus. Eerst een papier, de meter weer schoongemaakt en daar ging het weer. Cor keek ondertussen op haar polshorloge en Greet laveerde dapper mee met de meter. Cor kreeg een lamme hand want Greet lag daarop en drukte geweldig uit angst dat de meter zou breken en Greet had pijn in haar knieën en in haar elleboog. Het resultaat was 36.4. Dat is te laag zei Greet. Dokter opbellen adviseerde Cor. Zo gezegd zo gedaan. Ten tweede male werd dokter opgebeld en Greet zei dat die temperatuur toch zeker te laag was, maar de dokter kon beiden geruststellen. Het was heel normaal. Intussen had Berdi nog een plas gedaan. Het kruikje werd opnieuw warm gemaakt en de karavaan ging naar de slaapkamer en nu lig ik in mijn bedje en slaap de slaap der onschuldigen. Om ons heen speelt zich heel wat af wat zeer zeker grote zorgen baart.

Plukkie heeft aan mijn voetjes geroken, hij kijkt heel lief naar mij en heeft nog geen enkele keer geprobeerd zijn nageltjes uit te zetten. Ook zijn bips is gewassen, want hij had een grote bah gedaan en zijn bips was niet schoon, dus moest Greet dit uit zijn lange haren verwijderen.

In kruipen ben ik een held, je staat er verbaasd van. Cor en Greet zeggen dan ook dat ik best een baby van een paar maanden kon zijn. Ik heb vandaag nog wel eens wat van mijn flesje uitgespuugd, maar ook dit vond de dokter niet erg.

Ik krijg van tante Els Elias een paardenharen bedje, daar heeft Bert, die van het voorjaar naar Duitsland moest, nog in geslapen.

29