Dagboeken over een onderduikstertje 1942-1945

hele dag de slaapkamerbuitendeur open gestaan want het was bijzonder zacht weer. We moeten alleen erg oppassen dat Plukkie niet naar buiten loopt. Plukkie de ondeugd, die het hele verduisteringsgordijn in de keuken heeft stuk gescheurd. Toch is het een kleine schat. Vanmorgen op de tafel keek hij nog even naar me, vond het bewegen van mijn handjes eigenlijk wel iets om mee te spelen, maar zag buiten de vogeltjes en vond dat wel zo leuk om naar te kijken. Ik ben nu heerlijk zoet, ze hopen maar dat ik vannacht rustig zal zijn. Oma gaat morgen weer weg, maar komt weer gauw terug. Ze heeft vandaag de hele dag luiers gevouwen, wanneer er weer wat droog was haalde zij ze binnen en heeft oma ze opgevouwen.

De mensen zijn allemaal prikkelbaar. Op de distributiebescheiden (bonkaarten) krijg je weer 50 gram vlees minder en ook weer minder melk (taptemelk). De mensen mopperen. Het gaat aan mij gelukkig nog voorbij.

23januari 1943

De Tommies (Engelse vliegtuigen) vliegen over en er wordt geschoten. Dat is altijd angstig. We waren net met de pick-up bezig. We hebben hem afgezet, want er wordt hevig geschoten, de mensen staan buiten. Het is weer wat rustiger, ze hebben hier ook even staan kijken. De lucht was erg bewolkt en geen vliegtuig te zien. Er werd zomaar geschoten, enfin, Tripolis is in Engelse handen. Ik huil maar weer. Dat doe ik tegenwoordig iedere keer op deze tijd. Zo ongeveer van half zeven tot kwart over zeven en dan weer zo ongeveer tot negen uur. Ik wil geloof ik graag binnen (in de kamer) op de divan liggen, maar ik krijg nog steeds mijn zin niet.

Ik zie er in ieder geval heerlijk gezond uit en ze stelen hier iedere keer kusjes van me. Plukkie is stout geweest en heeft een bah in de badkamer gedaan. Hij heeft klappen gehad en ligt nu wat verslagen op de tafel. Ze hebben hier mijn rantsoen bonbons gehaald en zitten die heerlijk op te smullen. Ook heb ik vandaag heerlijke gepelde bonen gekregen. Ik mag ze nog wel niet hebben, maar ze zijn er en dat is hoofdzaak.

Cor leest in het “gezinsboek” en put daar wijsheid uit, wat al of niet goed voor baby’s is en Greet schrijft in mijn dagboek. Ze leggen hun oor te luisteren en geloven dat ik rustig ben. Ik heb mezelf waarschijnlijk in slaap gehuild. Het kleine beest is op de divan gaan liggen en ruikt waar ik heb gelegen. Ik heb Greet haar blauwe pantalon eens lekker vol gespuugd.

24 januari 1943

Vandaag zijn we uit rijden geweest. Het was zulk heerlijk zonnig weer. We zijn naar de Koninginneweg gegaan naar Mevrouw en Dr. Sanders. Eén van hun zoons en schoondochter zijn bij een poging om te ontvluchten gevangen geno

21