De vernietiging van de Joden in Polen

Bonifraterska en Muranowska, dat blijkbaar de machtigste stelling van de ghettoverdedigers was. Daarna werd het vuur gericht op de Franciszkanskastraszc, een der hoofdverkeersaders van het Joodse Warschau.

In de stikdonkere nacht vielen hele troepen Duitse bommenwerpers van de zwaarste en modernste soort aan, terwijl ze vlak over de huizen scheerden en hun bommenlast lieten vallen. Direct stegen van alle kanten vlammen omhoog, rook vulde de ghettostraten, overal hoorde men de inslag der bommen, de huizen en ruïnes begonnen te wankelen. In de kelders klonken de kreten der stervenden en van de kinderen. De verdedigers probeerden uit zolders, die op het punt stonden in te storten, te vluchten: maar ze werden onder de puinhopen van de huizen begraven, die over heen heen instortten. Het bombardement duurde de gehele nacht door. De daaruit levend te voorschijn komende mensen, een aantal van 30.000, gebruikten de morgenuren om opnieuw de tegenstand te organiseren. Men maakte dc verwoeste huizen leeg en transporteerde de wapens naar het centrum van het ghetto. Men bracht tenminste een deel van de voorraad in veiligheid. In de schaduw van de na het bombardement nog overgebleven huizen, alsmede van elke ruine, betrokken de verdedigers weer hun post en toen dc vijand zich nog dezelfde dag in het ghetto stortte, om er een eind aan te maken, ontmoette hij bij iedere stap. bij iedere kruising van de weg een woedende weerstand. Uit alle huizen en tages klonken de gehele dag door geweerschoten. Om een enkel huis, een enkele puinhoop te nemen, moesten dc Duitsers urenlang vechten. Eerst tegen de avond drongen de Duitsers het ghetto binnen en gelukte het hun, enige hoge gebouwen te bezetten.

Gedurende de nachten, die op deze verschrikkelijke dag volgden, deden de verdedigers, wier toestand hopeloos was, moeite om met de Poolse nationale beweging in contact te komen en verzochten hun om bijstand. Ze probeerden hen ertoe te bewegen, in opstand te komen in de arische wijk en zo de Duitse troepen in de rug aan te vallen. Dan zou de opstand van Warschau uit, dc straatwegen en dorpen der provincie hebben bereikt. Het Poolse antwoord was een bittere teleurstelling. ,,Dc Joden moesten tot dc laatste druppel bloed vechten, omdat hun lot toch bezegeld was en zij niets meer te verliezen hadden. Wat echter de Polen betrof,

54