De vernietiging van de Joden in Polen

verbreidden zich onder de jeugd de berichten van de opstand. De jonge mensen fluisterden elkaar heel zacht het geheim van deze berichten toe en voelden in hun binnenste de vlam van de wraak aangroeien. Wie van hen had niet het verlies van een vader, moeder, zuster, broeder of kind te wreken, die de Duitsers vermoord hadden!

Deze berichten nu gaven hun weer moed, zij maakten hun door de lange folteringen uitgedroogde harten weer jong. Op de derde dag gingen alle 6000 over naar het leger der opstandelingen en meldden zich in het eerste ghetto als vrijwillige verdedigers. Voor ze hun ghetto verlieten, hadden ze het aangestoken.

Het binnenkomen van de jonge mannen zette de harten in vuur en vlam en verhoogde de weerstand van de rebellen.

EEN RUSTPAUZE TREEDT IN.

De volgende dagen verliepen zonder aanval, in het algemeen zonder een poging van de zijde der Duitsers, in gevecht te komen. Deze tijd van rust werd veroorzaakt door de tamelijk gespannen verhouding tussen Wehrmacht en SS, die het over de behandeling der Joden niet eens waren, omdat de SS alles, wat Jood was, wilde vernietigen, terwijl de Wehrmacht niet verder wilde gaan, dan het werk van de Joden voor het Duitse leger uit te buiten. De opstandelingen legden er de nadruk op, dat ze alleen maar vochten tegen de beulen van de SS en hielden het niet voor uitgesloten, het eens te worden met de Wehrmacht. De SS echter, die zware verliezen aan manschappen en materiaal geleden had, was alleen niet in staat, de opstand te onderdrukken. Twisten tussen de SS-regimenten en de Wehrmacht waren aan de orde van de dag. Binnen het kader van de Wehrmacht toonden de SSers een brutaliteit en een eigenwaan, die het gehele Nazi-regime kenmerkt. De officieren van de Wehrmacht lieten het slechts met weerzin toe, dat alle macht en initiatief in handen was van deze jongens, die meenden, dat ze zich alles mochten veroorloven, alleen omdat ze in de rijen der Hitler-jeugd waren opgegroeid en hun leven met misdaad en bloedige daden hadden gevuld. Aan deze motieven moet men nog andere, zakelijke zowel als persoonlijke, toevoegen, welke

50