De vernietiging van de Joden in Polen

De maar al te menselijkc neiging tot wraak gaat volkomen onder in de onmetelijkheid van het leed om al deze verloren mensenlevens. De Joden zijn niet gestorven, omdat zij door een daad een verantwoordelijkheid op zich hadden genomen; zij gingen onder, omdat zij behoorden tot een volk, dat zichzelf niet beschermen kan en door geen macht ter wereld beschermd wordt. Want deze Jodenvervolging staat niet alleen; er zijn eeuwen van vervolging voorafgegaan en er zijn al reeds enige maanden van vervolging op gevolgd. Het antisemitisme is reeds eeuwen oud en is niet met de ondergang van het Derde Rijk verdwenen. Het antisemitisme is mogelijk, doordat het Joodse volk vervolgd kan worden, doordat de Joden een gemakkelijke prooi zijn voor de slechte luim der volkeren.

Het probleem der Jodenvervolging is niet op te lossen door de hulp aan enkelingen; het vraagstuk moet in zijn geheel en in zijn kern worden aangepakt. Nog verblijven duizenden Joden in hun bevrijde concentratiekampen, hetzij omdat zij statenloos zijn, hetzij omdat terugkeer naar het land van herkomst zelfmoord betekenen zou, doordat het antisemitisme niet met de Duitsers verdreven is. En is het niet bitter te vernemen, dat de troepen, die Europa van het Absolute Kwaad bevrijd hebben, nu naar de plaats gedirigeerd worden, waar de Joden zich een eigen nationaal tehuis willen bouwen? Is er dan geen enkel onrecht, dat de Joden bespaard blijft?

Op dit punt van de geschiedenis vraagt het volk, dat het meest geleden heeft, om recht. Om het recht zichzelf te mogen beschermen, want anderen zullen het nooit doen. Op het tijdstip, dat nog tienduizenden gered hadden kunnen worden en de Geallieerden volkomen op de hoogte waren van de gebeurtenissen in Polen — beter dan de toen nog toekomstige slachtoffers —, heeft men niet de moed gehad om door politieke maatregelen te trachten, aan de slachtingen een einde te maken.

De opstand van Warschau is mogelijk geweest, doordat deze helden bijeen woonden en de ondergang van deze moedigen was mogelijk, doordat de „wereld” hen als roependen in de woestijn gelaten heeft. In deze nalatigheid ligt de schuld van de „wereld”. Ook staat het vast, dat ware vrije immigratie in Palestina toegestaan op een zeker ogenblik, tienduizenden Joden niet in de gaskamers gedreven waren.