De vernietiging van de Joden in Polen

wilde worden, pleegde zelfmoord. De „Judenrat”, aan wier hoofd een nieuwe president kwam, moest het voorgeschreven aantal Joden in voorgeschreven tusschenruimten leveren.

In de nacht van 21 op 22 Juli 1942 omsingelde de Oekraïnse politie het ghetto. Men begon met de mensen in de onder controle van de Joodse gemeente staande gebouwen te arresteren. De eerste offers waren de Joodse gevangenen van de gevangenis in de Gesiastrasze. Deze gevangenen waren meest onschuldigen, die ten offer gevallen waren aan politiespionnen en verklikkers. De volgende slachtoffers waren de bewoners van de z.g. „centra”. (Hiermee bedoelde de ghetto-bevolking de plaatsen, waar de 70.000, van de oostoever van de Weichsel verdreven, Joden ondergebracht waren. Deze plaatsen waren de ruïnes van de gebombardeerde huizen, waarin men kleine keukenkachels opgesteld had. Men sliep daar op de grond.) In deze centra vegeteerden de vluchtelingen uit de provincie.

De rampzaligste aanblik boden de zieken, die uit de Joodse hospitalen verjaagd werden, de meesten hadden typhus en koorts. Zij kwamen wankelend aanzetten, met blote voeten of op pantoffels.

Nadat men de oproep, waarin voor deze nacht voorzien was, klaar had en de mensen op het plein voor de „Transfer-stelle”, d.i. de plaats van waar vervoerd werd, — aangekomen waren, perste men deze in veewagens en vervoerde ze naar Tremblinki. Daar werden zij toen gedood.

De ghettobewoners werden overweldigd door wanhoop. Men wist, dat de uren van de Joden thans geteld waren. Te vluchten was gevaarlijk, maar desondanks is een groot aantal mensen gevlucht. Intussen hield de Gestapo rondom het, ghetto de wacht, en iederen keer, als ze zo’n vluchteling bemerkten, ontvingen ze hem met een regen van machinegeweer-schoten. Het aantal offers van deze mensenjachten bedroeg per dag ongeveer 1000.

Het volgende ontlenen wij aan het ooggetuigenverslag van den arts-officier:

„De straten zijn volkomen veranderd. Alle zaken zijn gefloten. De mensen lopen op straat, alsof ze gek zijn. Mijn „weg gaat langs het ziekenhuis, het gebouw is door de ordedienst en de SS omsingeld. Ongeveer 30 riksja’s (velotaxis) „staan voor het gebouw. De ziekenoppassers dragen de ern-

26