smulpaap te ontwikkelen. Dr De Levy, de chef-arts hier, zegt dat ik er nog nooit zo goed in mijn leven had uitgezien als tegenwoordig. In werkelijkheid ben ik in de bijna vijftien weken dat ik nu in het ziekenhuis vertoef, lichamelijk en psychisch uitgerust. Toch hoop ik dat deze rust gauw voorbij is en dat ik, desnoods met een stuk droog brood, weer in de vrijheid sta. Het begint gelukkig te lichten aan de horizont, vooral de laatste weken. Wij leven hier met de gebeurtenissen aan de fronten sterk mee, en iedereen is hier politicus. Te hopen is dat de beslissing of de beslissende wending komt voor heel ons volk, voor allen die dreigen, of alsnog dreigen het slachtoffer te worden van de oorlog.
Wel, kind, ik eindig en geef dit briefje in vertrouwde handen. Veel hartelijke groeten voor jelui beiden in de hoop dat ik jelui spoedig terug zal zien.
Paps
Hoor ik spoedig van jelui?
24